Soms zie je iets waarvan je bloed gaat koken. Mij overkwam dit bij een bijzonder arrogante en misplaatste tweet van ‘kwaliteitskrant’ NRC. Bepaalde mediakanalen in Nederland rekenen zichzelf tot de ‘kwaliteitsmedia’ en kijken vanuit die hoogte neer op alle andere media. Maar met werkelijke journalistieke integriteit heeft dit niets te maken.
Arrogante tweet
Het NRC schrijft nu pas (na anderhalf jaar) over een schandaal dat destijds al druk besproken werd in andere media, en wilde dit blijkbaar rechtvaardigen met onderstaande tweet. De term ‘rechtse schandaalpers’ slaat hier op de New York Post – ooit opgericht door Alexander Hamilton – die wel vasthoudend verslag deed. Met ‘kwaliteitskranten’ bedoelt men hier de Washington Post en de New York Times die nieuws onderdrukten omdat het politiek niet uitkwam.
Wat was dat nieuws dat politiek niet uitkwam?
Schreef aanvankelijk alleen de rechtse schandaalpers over de zakelijke avonturen van Hunter Biden, inmiddels onderzoeken ook kwaliteitskranten de handel en wandel van de getroebleerde presidentszoon. https://t.co/E9a0EGObFq
— NRC (@nrc) April 5, 2022
Het verhaal van de laptop
Hunter Biden is de zoon van de Amerikaanse president Joe Biden. Er gaan al heel lang verhalen rond over de mogelijke corruptie van de familie Biden. Zoon Hunter zou daar een belangrijke rol in spelen door allerlei goedbetaalde baantjes te hebben, zonder dat hij waarneembare kwaliteiten heeft die zijn riante salaris kunnen verklaren. In een eerder artikel op OpinieZ besprak Ines van Bokhoven een boek over deze corruptie.
In 2019 bracht Hunter een laptop bij een computerzaakje en haalde hem nooit meer op. De eigenaar van het zaakje ging na verloop van tijd eens kijken wat erop stond, en ontdekte behalve allerlei schandalige foto’s ook documenten die wezen op enorme corruptie. Hij kopieerde de inhoud van de laptop en droeg hem over aan de FBI. Na verloop van tijd besefte hij dat zijn vondst politiek niet welkom was. Omdat hij vond dat dit toch aan het licht moest komen, besloot hij om het materiaal aan campagnemedewerkers van Trump te geven.
Het artikel van de New York Post
De New York Post schreef in oktober 2020 een artikel over de corruptie van de familie Biden en plaatste daarin screenshots van e-mails die waren aangetroffen op de laptop. Dit corruptieschandaal kon de doodsteek betekenen voor de presidentscampagne van Joe Biden, en het Amerikaanse establishment raakte in paniek. Alles was in hun ogen beter dan nog vier jaar Trump, ook als dat een corrupte president betekende.
Censuur
Het verhaal was te goed onderbouwd om zomaar dood te kunnen zwijgen, dus ging men over tot censuur. 51 (oud)medewerkers van inlichtingendiensten waren bereid te verklaren dat het verhaal over de laptop ‘leek op’ Russische desinformatie. Alle Trump vijandig gezinde media – de meerderheid – noemden het verhaal zo min mogelijk en zeiden hooguit dat ze geen Russische desinformatie wilden verspreiden. Twitter en Facebook gingen nog verder. Facebook onderdrukte het verhaal; Twitter blokkeerde het Twitteraccount van de New York Post en maakt het onmogelijk het artikel te tweeten.
Veel Amerikaanse kiezers gingen naar de stembus zonder het flauwste vermoeden dat Joe Biden wel eens enorm corrupt zou kunnen zijn. Dit heeft ongetwijfeld de verkiezingen beïnvloed, wat natuurlijk ook de bedoeling van de censuur was.
Lees eerst dat artikel maar eens. Verder zou ik je graag HET artikel sturen, maar ja: censuur.
Geweldig hoor, lang leve de persvrijheid. pic.twitter.com/SKa2Jw5ZWP— Maaike van Charante (@Repelsteeltje21) October 15, 2020
‘Kwaliteitsmedia’
De Nederlandse ‘kwaliteitsmedia’ volgen elke keer weer braaf het voorbeeld van de Amerikaanse ‘kwaliteitsmedia’. Ik heb er al eerder over geschreven, en het zal nog wel vaker moeten. De Nederlandse VS-verslaggeving is abominabel. Van Volkskrant tot AD, van NOS tot Nieuwsuur, allemaal schrijven ze lui CNN, de New York Times en de Washington Post over zonder veel eigen onderzoek te doen. Daarnaast vinden ze het geen probleem om te liegen ‘voor het goede doel’.
Het NRC is geen uitzondering. In november vorig jaar waren er verkiezingen in de VS, en de ogen van velen waren gericht op de staat Virginia. Daar boekten de Republikeinen een belangrijke overwinning. Wie wilde weten waarom de Republikeinen wonnen, moest natuurlijk weer eens niet bij het NRC zijn, maar kon beter even mijn Twitterdraadje lezen en de linkjes volgen. Zie hieronder. Zouden deze VS-correspondenten zich nooit eens schamen voor hun flutverslaggeving?
Wie wil weten waarom de #Republikeinen net een belangrijke overwinning hebben geboekt in #Virginia moet NIET bij het @nrc zijn.🙄@basblokkernrc stelt nog net een goede vraag👇 en stuurt dan haastig weg van het antwoord.
Wat is dan WEL het antwoord?
1/6https://t.co/EqK4Fv8eog pic.twitter.com/I9Ou2rgfGQ— Maaike van Charante (@Repelsteeltje21) November 3, 2021
Nederlandse media volgden de VS in de censuur
In navolging van de VS media negeerden de Nederlandse mainstream media het verhaal over Hunters laptop. Er werd hooguit iets gemompeld over Russische desinformatie en die gekke Trump, maar inhoudelijke informatie was teveel gevraagd. Dat Republikeinse media hier wel over schreven, deed niet ter zake. En zelf checken of dit verhaal nu wel of niet klopte? Daar zijn deze lieden geen journalist voor geworden.
De waarheid haalt de leugen in
Maar helaas voor de bedriegers: Al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt hem wel. De waarheid kon gecensureerd worden, verwrongen worden, verzwegen worden, maar uiteindelijk kwam zij aan het licht. Er is een onderzoek gaande naar Hunter Biden, en de Amerikaanse ‘kwaliteitsmedia’ moeten nu wel pijnlijke waarheden vertellen. Veel van het bewijsmateriaal komt namelijk van… de beruchte laptop.
En zo heeft de New York Times op 16 maart 2022 in alinea 24 van een lang artikel de mededeling verstopt dat het materiaal op de laptop echt was. Ze hadden vast gehoopt deze bekentenis geleidelijk te kunnen doen, maar het zinnetje werd opgemerkt en de Times werd aan de schandpaal genageld. Deze week moest de Washington Post wel volgen, en deed alsof men nu pas na uitvoerig onderzoek kon bevestigen dat het materiaal echt was.
So – everything we reported in the fall of 2020 was true? Imagine that….. https://t.co/XvJxJQAH0o
— John Roberts (@johnrobertsFox) March 30, 2022
Het NRC legt uit
En nu hebben de Nederlandse ‘kwaliteitsmedia’ een probleem. Hun grote voorbeelden – de New York Times en de Washington Post – hebben om politieke redenen gelogen, en moeten nu met tegenzin de waarheid vertellen. Onze overschrijfmedia moeten wel volgen, en doen dat met minstens zoveel tegenzin. Daarom plaatste NRC onderaan het artikel over Hunter Biden een korte uitleg over het uitstel. Leest u maar mee.
“De meeste gereputeerde media wezen de onthullingen af of zwegen erover, omdat zij niet over het bronmateriaal beschikten en niet konden controleren of het authentiek was. Sociale media verboden meldingen over de kwestie. Ook NRC had en heeft geen toegang tot de bron. Het verschil is dat The Washington Post, die nu dezelfde documenten heeft, in een paginalange verantwoording uitlegt hoe de informatie is gecontroleerd.”
Liegen en draaien
Ach, ach, wat zijn de ‘gereputeerde’ media toch weer gewetensvol. Natuurlijk konden zij geen verhaal brengen als ze niet konden controleren of de bronnen wel deugden! Deze leugen is zo gigantisch dat het verbazingwekkend is dat het papier het houdt. Talloze roddels over Trump waren gebaseerd op anonieme bronnen – die dus niet gecheckt konden worden – maar dat had de ‘gereputeerde’ media nog nooit tegengehouden.
Daarna komt NRC zowaar met de bekentenis dat er sprake was van censuur, maar dan wel zo opgeschreven dat het geen censuur heet. NRC had natuurlijk kunnen schrijven: ‘Twitter en Facebook censureerden het verhaal’, maar ja. Dat is weer zo’n harde waarheid. En waarheden, daar houden de ‘kwaliteitsmedia’ niet zo van. Verder is de Washington Post natuurlijk blind te vertrouwen – al heeft NRC zelf die documenten niet – maar de New York Post, die in oktober 2020 precies hetzelfde zei en de screenshots toonde, die kon niet vertrouwd worden.
Er was wel degelijk bewijs
Overigens liegt NRC ook hier weer. Er was namelijk wel degelijk bewijs, keihard bewijs, dat het materiaal van de New York Post echt was. In een van de artikelen van de Post was een screenshot opgenomen van een mail aan een zakenpartner van Hunter Biden. Deze zakenpartner – Tony Bobulinski – heeft vervolgens een interview gegeven aan Tucker Carlson waarin hij de echtheid van de mail bevestigde. Ook vertelde hij uitgebreid over zijn verdenkingen tegen de familie Biden.
Tucker Carlson deugt ook niet
Natuurlijk kijken NRC-journalisten niet naar Tucker Carlson. Fox News is sowieso beneden hun stand, zij geloven alleen wat op CNN verschijnt of wat in de New York Times of de Washington Post wordt geschreven. Maar zou een echte journalist niet altijd op zoek moeten zijn naar nieuws? Zou die niet alle partijen moeten horen? Zeker als zo’n belangrijke getuige wordt geïnterviewd over zo’n verontrustend schandaal?
Beginselen NRC
Laat ik eens citeren uit de beginselen van het NRC: “Onze journalistiek draait om waarheidsvinding en, op basis daarvan, meningsvorming (nieuws en opinie) voor burgers in een democratische samenleving.” Serieus, NRC? Dus bij jullie komt eerst de waarheidsvinding en pas op basis daarvan de meningsvorming? Het zou om te lachen zijn als het niet om te huilen was.
Nog een citaat uit de beginselen: “Onafhankelijkheid. Wij laten ons leiden door waarheidsvinding, niet door politieke, economische of maatschappelijke deelbelangen.” Als dit waar zou zijn, zouden NRC-journalisten geen lakeien van de macht zijn die kritiekloos andere media overschrijven. Zelfs niet als dat bij bepaalde politieke richtingen in de smaak valt. Ook niet als dit een maatschappelijk deelbelang – namelijk dat van de Trumphaters – dient.
Nederlandse VS-verslaggeving is abominabel
In dit stuk neem ik NRC op de korrel, maar zoals ik al zei: het is niet de eerste keer dat ik de VS-verslaggeving in de ‘kwaliteitsmedia’ bespreek. En het ergste is misschien nog niet eens dat er zo ongelooflijk gelogen wordt. Het ergste is misschien nog niet eens dat nieuwsconsumenten geen idee meer hebben wat er speelt. Het ergste is misschien nog wel dat deze media ook nog eens het arrogante lef hebben om vertrouwen van burgers te eisen.
Zucht.🙄
Waren onze #media en #politici maar betrouwbaar.
Nu liegen ze voortdurend alles bij elkaar en zijn vervolgens verontwaardigd als wij ze niet meer geloven.#Vertrouwen is niet goedkoop. Je moet het verdienen.— Maaike van Charante (@Repelsteeltje21) April 4, 2022
Onbetrouwbaarheid heeft gevolgen
Want bij de VS-verslaggeving valt de eenzijdigheid en onbetrouwbaarheid van deze media nu op omdat hun grote voorbeelden door de mand vallen. Maar hoe betrouwbaar is de verslaggeving over andere zaken? Liegen heeft een prijs. Elke keer dat media maar een kant van het verhaal vertellen, valt er weer een stukje vertrouwen weg. Mensen zijn niet gek. Ze doen ook zelf hun ervaringen op, ze spreken elkaar via social media en delen hun verhalen.
De Nederlandse ‘kwaliteitsmedia’ zouden hun grondbeginselen weer eens af moeten stoffen. Ze zouden de ronkende woorden waarop ze zich zeggen te baseren weer eens serieus moeten nemen. Want al hun verongelijkte stukjes over complotdenkers, wappies en populisten kunnen niet verhullen dat zij degenen zijn die het vertrouwen van die nieuwsconsumenten verspeeld hebben.
Het zou goed zijn als deze ‘kwaliteitsmedia’ hun journalistieke integriteit terug zouden vinden.
Vond je dit artikel goed? Steun Maaike van Charante via repelsteeltje.backme.org
Op de hoogte blijven van nieuwe artikelen? Volg Maaike op Twitter.
.
