Zo’n vijftig jaar geleden werden veel heilige huisjes omver geschopt, maar de laatste jaren zijn er weer heel wat nieuwe opgericht. De nieuwe taboes komen uit de koker van woke, een beweging met religieuze trekken die zegt op te komen voor onderdrukte groepen. Vooral de woke taalpolitie is erg actief. Het resultaat van deze druk is dat veel media zich in allerlei bochten wringen om de ‘juiste’ woorden te gebruiken, zoals ‘wit’ in plaats van ‘blank’. Toch had woke in Nederland tot voor kort nog maar weinig aanhang. Hoe kan het dat zo’n kleine groep activisten zoveel invloed heeft?
JA21 Woke Conferentie
Afgelopen zondag – 20 februari 2022 – hield de politieke partij JA21 een Woke Conferentie. In de aankondiging stelde JA21 dat het zorgelijk is dat men ‘tegendraadse meningen’ de mond wil snoeren. Het was dus blijkbaar de bedoeling om die meningen nu wel aan het woord te laten. Zihni Özdil en Andreas Kinneging hielden toespraken over wat ‘woke’ nu eigenlijk is, en vervolgens werd er gediscussieerd over woke, racisme en de toeslagenaffaire.
Talitha Muusse legde de nadruk op de oorspronkelijke goede bedoelingen van woke: het bestrijden van onderdrukking en racisme. Helaas ging het gesprek daarna vooral over racisme en of er in Nederland nu wel of niet sprake is van institutioneel racisme, terwijl Özdil en Kinneging in hun toespraken toch goede punten hadden gemaakt over de schaduwkanten van woke: het groepsdenken, de censuurneigingen en de uitsluiting.
Steeds vaker en steeds luider klinkt de roep om tegendraadse meningen de mond te snoeren. Zorgelijk, want volgens JA21 is een open debat de zuurstof van een goed functionerende democratie. Daarom organiseren wij de JA21 Woke Conferentie! Kom ook en praat mee! (1/2) pic.twitter.com/9yJNkXOiKB
— JA21 (@JuisteAntwoord) February 2, 2022
De organisatie had ook verdedigers van woke uitgenodigd, maar die waren niet bereid gebleken om in het hol van deze ‘domrechtse’ leeuw hun standpunten te verdedigen. Gezien deze weigering mogen we aannemen dat vrijwel alle aanwezigen in meer of mindere mate kritisch waren over woke. Ze hoefden dus ook niet op hun woorden te letten om tere zieltjes in de zaal niet te kwetsen. En toch, als huidskleuren genoemd werden, ging het heel woke over ‘witte’ Nederlanders. Niet over blanken.
Geconditioneerd
De Nederlandse woke-activisten hebben de conferentie vast niet gekeken, maar ze hadden een overwinningsdansje kunnen doen; zelfs de critici van woke houden zich anno 2022 netjes aan de afgedwongen taalregels. Zelfs zij hebben zich aangepast aan de eisen van woke Nederland. Waren de ‘tegendraadse’ aanwezigen zich bewust van hun zelfcensuur? Het zou best kunnen van niet. Het nieuwe taalgebruik is vermoedelijk al geïnternaliseerd: ‘Bah. Blanke Nederlander. Dat zeg je toch niet?!’
Clarice Gargard
Hadden de tegenstanders van het woord ‘blank’ destijds dan zulke goede argumenten? Een veel aangehaald stuk hierover is ‘Waarom witte mensen niet meer ‘blank’ zijn’ van Clarice Gargard uit april 2016. Het stuk hing aan elkaar van vergezochte beweringen over hoe ‘blank’ positiever zou zijn dan ‘wit’ en dat hier een historische misstand rechtgezet moest worden. Daarvoor had Gargard een woordenboek uit 1864 geraadpleegd, zonder uitleg waarom juist dit woordenboek als bron gebruikt moest worden.
Misschien hoopte Clarice zo kort na de afschaffing van de slavernij nog veel discriminerende termen aan te treffen, ze struikelde in elk geval over het zinnetje ‘in tegenoverstelling tot de negers’ waar ze in haar stuk aan toevoegde: ‘(naar volk)’. In het woordenboek werden blank en wit ongeveer even positief gewaardeerd, wat ook al geen aanleiding kon zijn om liever ‘wit’ te zeggen. Natuurlijk haalde Gargard in haar stuk nog de slavernij en het kolonialisme erbij, maar dit verzwakte haar argument eerder. Juist in die tijden werden ‘wit’ en ‘blank’ naast elkaar gebruikt; ‘blank’ werd pas in de 20e eeuw de dominante term.
De echte reden
De werkelijke reden voor deze wijziging werd duidelijk uit de slotalinea van het stuk van Gargard: “Tot slot, een quote die ik op het internet tegenkwam, en graag deel met iedereen die zich enigszins onderdrukt of gediscrimineerd voelt vanwege het gebruik van ‘wit’: je weet dat je privilege hebt, wanneer gelijkwaardigheid als onderdrukking voelt.”
Daarmee wilde Gargard vast eventuele kritiek voorkomen – als je hier een probleem mee hebt, komt dat door je privilege! – maar ze verraadde ermee waar het haar werkelijk om te doen was: blanken een ongewenst etiket opplakken zodat zij zich ‘nu eens’ onderdrukt en gediscrimineerd zouden voelen.
3/3
Tot slot, lees dit #artikel eens. En voor iedereen die zich #onderdrukt of #gediscrimineerd voelt vanwege het gebruik van ‘wit’:
"Je weet dat je #privilege hebt, wanneer #gelijkwaardigheid als #onderdrukking voelt." – Unknownhttps://t.co/TsfOUl8RMP— Nihâl Esma Altmış (@nihalesmaaltmis) July 28, 2019
De ware motivatie werd doorzien
Had dan niemand door dat deze taalwijziging geboren was uit misplaatste rancune? Jazeker wel. In november 2016 schreef filosoof Ger Groot in het keurige Trouw: “’Wit’ voor ‘blank’ is van begin af aan een uiting van beledigende minachting geweest. (…) De wellust waarmee ze vandaag de dag gehanteerd wordt verraadt hoezeer die ondertoon er nog in doorklinkt. Daarom wensen veel blanken er niet mee te worden omschreven.” Dat was de spijker op de kop.
Waarom zou een bevolkingsgroep een omschrijving van zichzelf moeten accepteren die bewust kwetsend is? Gargard stelde dat ‘blank’ te positief was, het moest negatiever. Nauwkeurigheid was dus niet het doel – net zo min als het ‘rechtzetten’ van een historisch onrecht – het doel was blanken pesten. Vervolgens werd eventuele weerstand tegen dit pesten meesmuilend afgedaan als wit privilege.
Media gingen op wit
Het was duidelijk wat de werkelijke argumenten van de activisten waren en toch gingen veel media mee in het woke narratief. Sindsdien zijn NRC, Volkskrant, Trouw, NOS en RTL allemaal overgestapt op wit in plaats van blank. Het AD lijkt de discussie te ontwijken, de Telegraaf neemt als enige een principieel standpunt in. Zoals hoofdredacteur Paul Jansen schreef:
“Het is absoluut noodzakelijk dat racisme in onze samenleving wordt benoemd en bestreden. Tegelijkertijd maken wij de radicale en raciale agenda van de identiteitspolitiek niet de onze. (…) Het strookt niet met het redactionele beleid waar bewust van ’blank’ wordt gesproken, juist omdat de term ’wit’ exponent is van bovenbeschreven radicale ideologie.”
Intimidatie
Tijdens de Woke Conferentie roerde Roderick Veelo een onderwerp aan waar helaas niet verder op in werd gegaan: de intimidatie door woke activisten. Kijk vooral even het filmpje in onderstaande tweet van twee jaar geleden waarin Eric Kaufmann helder uitlegt hoe dit werkt.
Eric Kaufmann @epkaufm
“What’s really important for the #Woke movement is the ability to intimidate”
Full Interview
YouTubehttps://t.co/I1UmAbvae2
Spotify https://t.co/A05CbYQjy1
iTuneshttps://t.co/i7QLZyOir2Hosts@failinghuman @KonstantinKisin pic.twitter.com/PO9M9mKYtT
— TRIGGERnometry (@triggerpod) January 28, 2020
Woke activisten slagen erin om taboes te creëren waardoor het debat wordt gefrustreerd. De taalstrijd rond de term ‘blank’ werd zo geframed dat verdedigers van dit woord automatisch tot racisten werden bestempeld. Racist is zo ongeveer het ergste scheldwoord in het Nederland van de 21e eeuw, en velen lieten zich hierdoor intimideren en hielden hun mond. Maar dit heeft niets met inhoudelijke argumenten te maken, het is emotionele chantage.
We laten ons gijzelen
Het grote probleem is natuurlijk niet dat een paar extremistische activisten proberen anderen hun normen op te leggen; het grote probleem is dat zoveel mensen dit laten gebeuren. We laten ons gijzelen. We geven steeds meer ruimte, en als de onverzadigbare activisten de nieuwe ruimte inpikken, doen we gewoon nog een stapje achteruit. En nog een stapje. En nog een stapje. Alles om maar geen racist genoemd te worden. En daarmee wordt de ruimte waarin we de racismebeschuldiging kunnen ontlopen steeds benauwder.
Totalitair karakter
Professor Kinneging maakte in zijn toespraak op de Woke Conferentie een goed punt toen hij wees op het totalitaire karakter van woke: afwijkende meningen zijn niet toegestaan. Daarom was in 2016 een echt inhoudelijke discussie over ‘blank’ of ‘wit’ geen optie. Woke wil namelijk geen debat, maar gehoorzaamheid aan de leer. Groepsdenken is de norm, en wie zich niet conformeert is niet zomaar een dissident, maar een Slecht Mens. Een racist, fascist, nazi of rechtsextremist. Van daaruit geredeneerd is de uitspraak ‘ik ben blank’ fascistisch.
#ikbenblank is trending op het door fascistische laffe anonieme trollen gedomineerde twitter. Soms weet ik echt niet waarom ik nog twitter.
— Harriet Duurvoort (@HDDuurvoort) February 22, 2020
Indoctrinatie
Te veel media en politici hebben zich laten gijzelen door de woke activisten. Ze zijn hun narratief over gaan nemen. Twintig jaar geleden was Zwarte Piet nog niet racistisch, en ‘ik ben blank’ nog niet fascistisch. Zelfs nu nog zullen veel Nederlanders hier vraagtekens bij zetten, maar wie een krant openslaat of de tv aanzet, ziet iets anders. En de voortdurende boodschappen die we krijgen, die doen iets met ons. Onbewust gaan we de nieuwe normen normaal vinden.
Op de Woke Conferentie kwamen behalve de twee presentatoren zes mensen aan het woord die niet bekend staan om hun volgzaamheid. Zihni Özdil, Andreas Kinneging, Lale Gül, Roderick Veelo, Talitha Muusse en Annabel Nanninga. Zes mensen die kritisch zijn over woke. Misschien dat Özdil bewust de term wit gebruikte, van de andere vijf betwijfel ik dat. Het lijkt erop dat ze onbewust zijn meegegaan in het dominante narratief.
Het debat ontlopen is gevaarlijk
Persoonlijk krijg ik hier koude rillingen van. Dit gebeurt dus als we toegeven aan de volstrekt onredelijke eisen van een klein groepje schreeuwers. Dit gebeurt als de grote meerderheid van Nederland het te lastig vindt om hen tegen te spreken. Als de grote meerderheid zich laat chanteren en intimideren. Dit gebeurt als we extremisten toestaan om zich aan het debat te onttrekken.
Er is niets tegen extreme meningen. Laat ze maar komen. Laat ze maar een podium krijgen. Maar op het moment dat die meningen niet meer uitgedaagd worden, dat hun argumenten niet meer onderuit gehaald worden, dan kunnen die extreme meningen zich nestelen in ons gemeenschappelijke bewustzijn. Dan worden het bijna religieuze waarden. En waar religieuze waarden de norm worden, daar zijn de geloofsvervolgingen niet ver meer.
De gevolgen
De grootste bevolkingsgroep van Nederland wordt nu bijna standaard aangeduid met een term die bewust denigrerend is. Het populairste feest van Nederland is zo omstreden geworden dat de intocht van Sinterklaas aanleiding is tot rellen. Rapporten over geweld tegen homoseksuelen of vrouwen zijn onwelkom als de dadergroep door woke als beschermd wordt geclassificeerd. Immigratie in dit overbevolkte land mag niet kritisch besproken worden.
Jammer dat de Woke Conferentie deze gevaarlijke kant van woke niet meer onder de aandacht bracht.
Vond je dit artikel goed? Steun Maaike van Charante via repelsteeltje.backme.org
Op de hoogte blijven van nieuwe artikelen? Volg Maaike op Twitter.
.
