Ongeveer één derde van Nederland heeft sterk realistische denkbeelden. Grosso modo is men klaar met massa-immigratie, islamisering, jezelf blauw betalen voor nauwelijks rendabele duurzame technologie en denkbeelden van de maakbare samenleving. Super veel mensen hebben door dat de berichtgeving door de mainstream media, links-ideologisch is gekleurd. Toch ontbreekt het vooralsnog aan levendige alternatieven.
Hoe kan het dat het, ondanks brede bewustwording op de rechterflank, het vooralsnog ontbreekt aan praktische initiatieven?
Maatschappelijk middenveld en politieke kernen
* De PVV is geen ledenpartij en heeft het nooit nagestreefd om bijvoorbeeld actief te zijn bij burgemeestersbenoemingen, de VNG, eigen journalistieke centra of onderwijsplatformen, en heeft hierdoor nauwelijks aanwezigheid op het maatschappelijk middenveld; FvD poogt dit op te bouwen maar moet eerst zien een substantieel aantal zetels zeker te stellen. Dit is om fondsen binnen te laten druppelen die kunnen worden gebruikt om initiatieven op te bouwen.
Sociaal kapitaal kiest voor veiligheid en macht
* Ambitieuze zielen kiezen eerder om zich aan te sluiten bij mainstream netwerken omdat daar nu eenmaal te halen zijn: subsidies, carrières, statusvolle baantjes, aantrekkelijke partners, positieve media aandacht. Als oppositionele kracht moet je het toch stellen met laagwaardiger menselijk kapitaal. Je vist namelijk eerder op ‘verliezers van de globalisering’, wat wil zeggen: mensen met een gemiddeld lage(re) sociale mobiliteit. Dit wordt een self-fulfulling prophecy : winnaars trekken winnaars aan, losers trekken losers aan.
Zelfs als je bijvoorbeeld een rijke ondernemer hebt, die ‘binnen is’ en financieel totaal onafhankelijk kan opereren, en dus bijvoorbeeld PVV of FvD zou kunnen aanprijzen; dan zie je vaak dat dit soort mensen nog prestige op het spel hebben staan. Ze zijn dan bijvoorbeeld gevoelsmatig betrokken bij een business club of een rotary, en zouden daar met de nek worden aangekeken. Hierom komen ze niet ‘uit de kast’.
Iets vergelijkbaars speelt voor leger en politie. Deze mensen zien dagelijks dat multiculturalisme, normvervaging en massa-immigratie hun werk gaandeweg totaal onuitvoerbaar maken. Echter zij zijn door het kartel geselecteerd op hun bereidwilligheid om orders uit te voeren en zijn ook zo gedrild; hierdoor zijn ze vaak cognitief dissonant en durven zich niet openlijk tegen hun broodheer – de staat – uit te spreken.
Hierom is het beter om high potentials te werven uit volkswijken en weinig energie te besteden aan gearriveerden. Dit wil zeggen: richt je op mensen die qua netwerk niet te cancelen zijn omdat hun hele familie realistisch denkt. En dan in deze mensen investeren qua praktische opleiding en ideologische vorming.
Mensen uit elite-netwerkjes blijven altijd cancelbaar, zoals de Common Sense Society bewijst. In een zaaltje samen zijn de leden van dit deftige gezelschap knetter reactionair; op hun werk houden ze netjes hun mond. Conservatieven in de hogere klassen zijn zoals de homoseksuelen in de romans van Proust; ze herkennen elkaar nooit openlijk, maar altijd via een spel van vluchtige blikken.
Corona maatregelen belemmeren fysiek treffen
* Door de corona maatregelen is het onmogelijk om lijfelijk bijeen te komen. Precies het persoonlijk treffen met gelijkgezinden is de meerwaarde die mensen betrekt bij een Nieuwe Zuil. Zonder mogelijkheden om in groepen bijeen te komen, is het moeilijk om momentum te vinden voor praktische initiatieven op soeverein-realistische leest.
Limited Views Bans
* Het deugen van de algoritmes van Big Tech maakt het moeilijk om veel bereik te genereren met digitale initiatieven en virtuele content die buiten de ideologie staat van de kartelkrachten.
Individualisme versus collectivisme
* Rechtse individuen zijn genetisch meer geneigd tot individualisme, zelf nadenken en eigenstandig oordelen; linkse individuen meer geneigd tot conformisme en collectivisme, ‘volg de groep en doe wat fijn voelt’. Dit heeft tot gevolg dat links optrekt in gesloten rangen, rechts is als het Mexicaanse leger (zie de huidige politieke versnippering op rechts). Individuele rechtse voetsoldaten zijn sterker dan linkse, maar door hun gebrek aan standvastigheid, groepssolidariteit en coördinatie wint links het toch altijd.
Het kan zijn dat het collectivistische karakter van ons tijdsgewricht – en de technologie die dit tijdsgewricht medieert – per definitie in het voordeel is van links. Allemaal samen digitaal verbonden via sociale media waar korte termijn prikkels en emotie content de conversatie bepalen.
Slotsom
Wat het aansluiten bij nieuwe praktische initiatieven betreft, zal een groot deel van het volk gewoon in de pas willen lopen no matter what. Zij deugen niet eens omdat ze ideologisch woke zijn, maar vanuit opportunisme. Ze willen geen carrièrekansen missen en blijven veilig in het midden zitten.
Dan is er een groeiende groep mensen die steeds meer immuun wordt voor framing en voor citaten die door de media uit hun verband worden getrokken. Realistische mensen die door het deugvertoon heen prikken en blijven staan waar ze staan. Lees Ibn Khaldûn (de Muqaddima): elke omwenteling begint met een kleine vastberaden groep die hards. Het huidige maatschappelijk klimaat schept die groep vanzelf.
Sommige ‘conservatieve’ intellectuelen hebben hun bedenkingen tegen de Muqaddima; dit is omdat ze te fatalistisch zijn om onder ogen te kunnen zien, dat uiteindelijk fysieke overmacht bepaalt welke ideeën binnen de geschiedenis aan het langste eind trekken.
Volg Sid nu ook via Telegram en via de nieuwsbrief op www.sidlukkassen.com – schrijf u in, en check regelmatig de mapjes ‘spam’ en ‘reclame’. Sid put veel morele steun en inspiratie uit zijn lezers, die hem altijd weer stimuleren om ‘against all odds’ door te ploeteren tegen het stugge systeem. Doe mee via BackMe!
