Samenvatting
Wat is dat toch met die Franse automerken, ze blijven maar verrassen met hun innovatieve modellen. Zowel op het gebied van design en interieur maar verrassend genoeg ook audio zijn ze toonaangevend. Zo dacht ik in een gewone MPV te stappen toen ik plaatsnam achter het stuur van deze Citroën Grand C4 SpaceTourer. Ik werd echter al snel uit mijn droom geholpen door het uitstekende rijcomfort, de gigantische binnenruimte, het ruime uitzicht door de ver doorlopende voorruit en uitstekende wegligging. En elke keer als ik dacht nou zit ik toch wel op de grens van wat deze auto kan verraste de Citroën Grand C4 SpaceTourer mij weer. Meest grappige aan deze auto vind ik toch wel dat ik er heel rustig van werd. Het rijden is ronduit rustgevend als je in je huiskamer over de weg rijdt zo voelt het. Aan het einde van de testweek had ik eigenlijk maar één serieus minpunt en dat is het hoge verbruik. Zelfs de zuinigheidsrit leverde een veel te hoog verbruik op van min-6 kilometer per liter. Jammer want als dat nou goed was geweest was het wat mij betreft de perfecte MPV geweest.
Plus: Comfort – Dashboard – Vering/demping – Versnellingshendel – Wegligging
Superplus: Interieur – Ruimte
Min: Deze auto maakt Daan té rustig – Verbruik
Testverslag
Sommige auto’s zijn anders dan alle andere auto’s en dan bedoel ik niet qua rijden maar qua zicht en ruimte. Als je achter het stuur van deze Citroën Grand C4 SpaceTourer plaatsneemt heb je eerder het idee dat je op een groot grasveld middenin een park naar de hemel ligt te staren zo immens groot is het glasoppervlak aan de voorkant. Toen ik het piepkleine achteruitkijkspiegeltje onder de gewone achteruitkijkspiegel zag wist ik meteen weer dat ik lang geleden de voorloper van deze Citroën Grand C4 heb getest en die heette toen nog Citroen Grand C4 Picasso in plaats van SpaceTourer. En wat ik ook nog heel goed weet is dat ik na het plaatsnemen dacht: “Ja en nu???” Als je in deze auto kijkt op de plek van de midden console zit daar geen versnellingspook of draaiknop of wat dan ook. Het was donker in de parkeergarage en het stuur stond iets naar links gedraaid waardoor ik het kleine dunne versnellingshendel niet kon zien. Toen ik iets ging verzitten zag ik ‘m ineens wel en slaakte ik een zucht van verlichting. Gelukkig stond deze Citroën Grand C4 SpaceTourer PureTech 130 S&S EAT8 Shine buiten op een parkeerplaats en was het zonnig en zag ik het fraaie versnellingshendeltje – of moet ik zeggen versnellingspookje? – aan het stuur direct zitten. Maar eerst maar eens het stuur, de stoel en de spiegels goed zetten. Daarna trok ik het versnellingshendeltje naar beneden in de D-stand en reed weg. Je moet wel even op het display kijken in welke stand ie staat want dat kun je niet zien bovenaan bij het stuur. Deze 8-traps automaat kent naast de D(rive)-stand namelijk ook een M(anuele)-stand en die is net één tikje verder omlaag. Na het wegrijden had ik meteen een lekker gevoel bij deze auto en dat overkomt mij niet zo vaak. De laatste keer dat ik dat gevoel had was in de Tesla Model 3. En nee dat woord “lekker” verwar ik niet met een “goed” gevoel het is echt een “lekker” gevoel wat ik voel tijdens het rijden in deze auto. Best knap als een autofabrikant zo’n gevoel weet op te wekken bij de bestuurder. Ik reed richting de JC Arena waar weer eens een auto irritant bezig was. Eerst rechtdoor en dan alsnog rechtsaf en geen richting aangeven afijn ik besloot ‘m maar snel in te halen voor de 180-gradenbocht want de enige keer dat ik daar doorheen rijdt is nu!
Met een grote MPV verwacht je niet echt hard door een 180-gradenbocht te kunnen rijden. Groot, lomp, log kortom leuk voor de familieman/vrouw maar daar houdt het dan ook mee op. Nou moet ik zeggen dat ik me enigszins inhield maar desondanks was ik verrast over de uitstekende wegligging (de Michelin Primacy 4 banden hebben een absurd goede grip) gezien het ook al uitstekende rijcomfort. Deze twee dingen gaan meestal niet samen maar Citroën heeft natuurlijk wel een naam hoog te houden wat dat betreft. Kijk alleen al naar die nieuwe Aircross-modellen met ‘Progressive Hydraulic Cushions’ die je een heerlijk vliegende-tapijt-gevoel geven. Ik reed rustig naar de A2 ondertussen de Cruise Control activerend waarvan ik in eerste instantie dacht dat het een gewone Cruise Control is maar het bleek zowaar toch een Adaptive Cruise Control te zijn. Het afstandsknopje – Dichtb./Normaal/Ver – had ik over het hoofd gezien. In combinatie met de 8-traps automaat zet het ACC de auto voor een stoplicht volledig stil achter de voorligger. Een tikje tegen het gaspedaal is genoeg om de auto weer te laten accelereren naar de ingestelde snelheid. Het +/- knopje kort indrukken is +/-1 km/u en lang ingedrukt houden is +/- 5 km/u. Het stoplicht naar de oprit stond nog op groen dus ik kon met een lekker vaartje de oprit oprijden. Ook nu weer reed ik netjes maar stevig door en ook dit voelde weer goed aan. Daarna heb ik de ACC ingesteld op 100 km/u en ben lekker van de A2 naar de A9 gereden door de fraaie flauwe slingerbochten. Naar de A9 toe heb ik in het laatste gedeelte van de oprit nog even gas bij gegeven gewoon omdat het zo’n lekkere lastige bocht is. Toen ik zag hoe laat het was besloot ik over de snelweg naar huis te rijden en niet via Schiphol-Rijk en Rijsenhout. Het gekke is dat in mijn hoofd nog steeds die oude snelweg zit (ik kom hier zeer zelden) maar tegenwoordig is dat een hele mooie lange bocht naar de A4/Schiphol.
Overal 100 en een verrassende Bas
Zoals een brave burger betaamt rij ik netjes 100 km/u op de snelweg van 06.00-19.00u want ja ik wil Mark ‘Pinokkio’ Rutte toch niet teleurstellen. Ik hoorde net dat hij alweer een nieuwe bijnaam heeft, tja als je een pathologische leugenaar bent dan gaat het wisselen van bijnamen harder dan de achterhaalde waarheid. Omdat ik geen volle tank had meegekregen bij vertrek heb ik ‘m bij de extreem goedkope Tinq naast de A44 nog maar even vol gegooid dan had ik tenminste een betrouwbare verbruiksmeting bij de eerstvolgende tankbeurt in het vooruitzicht. Bij Leiden aangekomen moest ik eerst nog even naar huis want ik was mijn pocketcamera vergeten. Ik wilde meteen maar even de Samsonite kofferset fotograferen dan had ik dat alvast maar gehad. Dat er veel koffers in passen ging ik blind vanuit dat kan niet anders in zo’n ruime auto. Toen ik de kofferbak opende zag ik dat de uitvoering die ik meegekregen had een 7-zitter is. De achterstoelen (het zijn 3 aparte stoelen en dus geen echte achterbank) kun je om die reden nog naar voren schuiven want anders kun je onmogelijk zitten op de twee achterste stoelen of moet ik zeggen stoeltjes. in de praktijk zal het er op neerkomen dat alleen kinderen of kleine mensen achterin zullen zitten. Ik heb uiteraard ook even plaats genomen en dat it voor even goed bv. voor een stadsritje maar niet op de lange afstand dan kun je mij opvegen. Er passen dus een behoorlijke hoeveelheid koffers in de bagageruimte en zelfs in de 7-zits configuratie kon ik nog een paar koffers kwijt.
Samsonite kofferset
5-zits configuratie
Met hoedenplank: 4×70-liter
Zonder hoedenplank: 4×70-liter + 2×50-liter + 33-liter + 3×13-liter
7-zits configuratie: 2×33-liter + 2×13-liter
Het altijd weer verrassende oordeel van Bas blijft voor mij één van de leukste momenten tijdens de testweek. Ik heb vaak geen flauw idee wat hij gaat zeggen en heel vaak komt hij verrassend uit de hoek met een opmerking waarvan ik denk dat was mij totaal niet opgevallen. Ik heb het waarschijnlijk wel gezien maar er nooit bij stilgestaan zo van dat is inderdaad niet mooi, dom gedaan, onhandig afijn noem het maar op. Na het ophalen van de Citroën Grand C4 SpaceTourer was me direct al opgevallen dat ik vast en zeker de duurste versie mee had gekregen. De fraaie afwerking, de hoeveelheid luxe accessoires het sprong allemaal direct in het oog dat dit er toch wel subliem uit zag. Neem bijvoorbeeld de fraai vorm gegeven hoofdsteunen of de elektrische verstelbare steun voor de onderbenen van de passagiersstoel. Dit soort dingen zou je eerder in een BMW X7 verwachten dan in een toch relatief gewone Citroën want de prijs is nou niet bepaald exorbitant te noemen. Verder hebben beide voorstoelen een massagefunctie en nog iets waarvan het mij nooit opgevallen zou zijn hoe bijzonder dat is. Toen Bas naar binnen keek door het openstaande rechter voorportier zei hij meteen tegen zijn medewerker: “Moet je nou een komen kijken de bekleding van die voorstoelen is asymmetrisch.” En verdraaid en het ziet er erg mooi uit en hoe bijzonder het is blijkt wel uit het feit dat Bas zei dat hij dit nog nooit eerder had gezien in zijn loopbaan als autobekleder. Kijk dat vind ik nou altijd weer zo leuk aan Bas dat hij iets ziet en mij verrast met iets dat ik nooit gezien zou hebben. Ik bedoel uiteraard dat ik het wel gezien heb maar niet zodanig als bijzonder heb beoordeeld dat klinkt beter. Ook het dashboard, de fraaie hoofdsteunen en het kleine versnellingspookje vond Bas mooi. Die Fransen zijn goed bezig zegt Bas de laatste tijd vaak tegen mij en daar moet ik hem helemaal gelijk in geven.
Goed je werk doen….
Het was vrijdag mooi weer en dus weer tijd voor een wandeling met mijn moeder want beweging én buitenlucht zijn erg belangrijk voor oude mensen van boven de 70. Ik snap dan ook absoluut niet dat veel oude mensen, met name in verzorgingstehuizen, al weken binnen zitten vanwege de i-lockdown. Dat ze geen bezoek mogen ontvangen is al erg genoeg maar stilzitten is funest voor je immuunsysteem net als een gebrek aan Vit. D (zonlicht!) en vaak ook Vit. B12 (goed eten geen doorgekookte varkensprak dus). Het meest bizarre aan de hele situatie vind ik dat mijn jongste zus zonder beschermende kleding bloed moet prikken bij deze bejaarden. Bovendien hebben meerdere mensen van haar schoonfamilie het corona-virus gehad en zij kan het dus ook gehad hebben want maar liefst 50 procent heeft geen klachten! En wat denk je? Inderdaad ze mag niet getest worden van haar baas want ze heeft geen klachten, dat verzin je toch gewoon niet. Voor mijn nichtje geldt exact hetzelfde ook die werkt in een verzorgingstehuis en wast bejaarden zonder beschermende kleding. En de rest van mijn grote familie die bijna allemaal in de Gezondheidszorg werkzaam zijn die werken op de ziekenhuizen zonder beschermende kleding en ja ook met bejaarden. Kortom Hugo de Jonge en Mark Rutte zijn pathologische leugenaars als ze zeggen dat er wél getest wordt en dat er wél voldoende beschermende middelen zijn. In de verzorgingstehuizen en op het internet wordt Rutte dan ook Mark ‘Bejaardenruimer’ Rutte genoemd in plaats van Mark ‘Pinokkio’ Rutte. Tja daar vraag je toch echt zelf om als de medewerkers in de verzorgingstehuizen de bejaarden bij bosjes zien sterven omdat ze het corona-virus doodleuk doorgeven omdat ze door toedoen van Rutte & Co geen beschermende kleding hebben. Verder had het RIVM (= Rijksoverheid) geen Pandemie Preventieplan klaar liggen ook weer een totale faal van Mark Rutte en Jaap van Dissel (mijn vroegere baas op het lab. voor Experimentele Infectieziekten).
Maar wat heeft dit in hemelsnaam met auto’s testen te maken? ALLES! Dit heeft namelijk alles te maken met hoe je naar mijn mening je werk behoort doen, zoals ik op het laboratorium werk zo test ik ook auto’s namelijk zéér grondig en analytisch. Ik kom zelf uit de Gezondheidszorg en heb 34 jaar op medische research en specialistische laboratoria gewerkt. Goed mijn werk doen was daar soms van levensbelang want het kon het verloop + succes van de behandeling van bv. een kankerpatiënt bepalen. Ik zal een voorbeeld geven wat ik daarmee bedoel. Op mijn eerste baan met een vast contract werkte ik op het laboratorium voor Cytogenetica beter bekend als het Chromosomenlab. De sectie tumor-cytogenetica (leukemieën, lymfomen, etc.) had een uitslag-succespercentage rond de 68 procent. Dat betekende dus dat van bijna éénderde van de ingestuurde beenmergaspiraties er geen chromosomenuitslag kwam. Ik accepteerde dat niet en kon dat natuurlijk ook niet vanwege mijn net afgeronde HBO-B researchopleiding. Daar had ik geleerd dat je nooit minder dan 100 procent moet accepteren en altijd moet zoeken naar manieren om laboratorium-onderzoeken te verbeteren. En wees nou eerlijk aan 68 procent kon nog minimaal 32 procent verbeterd worden. En dat is precies wat ik ben gaan doen vanaf het moment dat ik daar kwam werken. Ik ben de wetenschappelijke literatuur ingedoken (literatuuronderzoek is een belangrijk onderdeel van de researchopleiding) en na een grondige analyse ben ik nieuwe kweekmethoden op gaan zetten. Dat resulteerde na twee jaar keihard vaak ‘s avonds, ‘s ochtends en in de weekende werken in een slagingspercentage van maar liefst 98 procent. Conclusie goed je werk doen loont dus en dan vooral voor de kankerpatiënten voor wie je het zou moeten doen…… toch? Het mooie is dus dat al die inspanningen mij als mens uiteindelijk ongelofelijk veel voldoening hebben gegeven. Dat is exact hetzelfde als dat ik vind dat jullie als lezers recht hebben op een eerlijk en geloofwaardig testverslag.
Sfeerfoto’s en SBP-Light
Voorlopig maak ik statische sfeerfoto’s en dat kan ook makkelijk want ik kan vanwege de rust overal mijn auto even neerzetten om een foto te maken. Dit keer ben ik naar een verstopte woonwijk langs het Vlietkanaal in Voorschoten gereden, een plek waar ik al heel erg lang niet was geweest dus dat werd wel weer eens hoog tijd. De foto’s zijn iets minder mooi geworden dan ik had gehoopt want precies die ochtend was het bewolkt. Nou vind ik dat niet erg als het een knalblauwe lucht is met witte wolken maar dit was zo’n vage sluierbewolking. Maar goed de achtergrondjes waren fraai en dat zorgt ervoor dat de sfeerfoto’s dan toch wel weer mooi vind. Het was een heerlijk ritje op en neer naar Voorschoten en ik word verdorie toch wel zo’n absurd rustig mens in deze auto… Behalve als er mensen voor mijn neus de rotonde oprijden dan rij ik gewoon over de rotonderand naast ze verder. Ik had net heel mooi en strak – dat had ik nooit verwacht met deze grote en lange auto – de afslag Klei-Oost genomen toen er op de rotonde een leip tokkiewijf in haar BMW 6-serie net deed of ze mij niet zag en dus zo de rotonde opreed. Jammer Daan reed gewoon verder naast haar over de rotonderand en nam gewoon de afslag voor haar, dikke doei van Daan aan dit soort verkeershufters! Nou dat beloofde wat als die afslag al zo mooi en strak ging wat zou een rondje Space Business Park Light dan wel niet opleveren? Jep Light want ik ga natuurlijk niet net doen alsof ik in een SUV rijd. Maar ja deze auto is zo ontzettend goed dat ik zoiets had van dan wil ik toch wel weten hoe goed. Ja toch niet dan? Ik gooide het stuur hard om naar rechts en gaf stevig gas in de haakse rechterbocht. Dat ging best lekker voor zo’n grote MPV echt helemaal niet verkeerd. Geen uitbreken of zwabberig weggedrag niets van dat alles! Ik gaf stevig gas in de flauwe linkerbocht en ook dat ging weer prima net als de vrachtwagenparkeerplaats. Ach als tie zich op de afslag Klei-Oost en deze twee bochten al zo goed houdt dan toch maar even een op-de-grens-actie. Ik gaf nog even wat extra gas en gooide het stuur (eigenlijk net iets te laat) hard om naar links de vrachtwagenparkeerplaats op. Dat resulteerde niet in een zwaar naar rechts wegglijdende Citroën Grand C4 SpaceTourer maar in een strak naar de uitgang van de vrachtwagenparkeerplaats rijdende MPV. Oké het ESP/ASR kan niet uitgezet worden en fungeert dus als een soort van elektronisch sperdif.
Zelfs de rechts-links-combinatie ging perfect en daar stond ik toch wel van te kijken. De lage verkeersdrempel voelde ik amper het comfort van de vering/demping is werkelijk fantastisch en dat nota bene met een torsie-as. De haakse rechterbocht met verkeersdrempel ervoor besloot ik toch weer wat de grens op te zoeken. En ook dat ging de Citroën Grand C4 SpaceTourer uitstekend af. Geen uitbreken noop gewoon een korte stuiter in de bocht de boel uitdempen en verder rijden. De hoge verkeersdrempel ging ook weer erg lekker, lekkerder dan met de meeste andere comfortabele grote auto’s. De uitgaande demping is zo ontzettend goed ik weet niet eens hoe ik dat onder woorden zou moeten brengen. Ja en dan moest de Citroën Grand C4 SpaceTourer er op de allerhoogste verkeersdrempel ook maar aan geloven. Ik was het absoluut niet van plan maar je deze auto is gewoon zo ontzettend goed-beter-best dat ik niet anders kan. Ik remde wel even kort hard bij het oprijden van de allerhoogste verkeersdrempel een trucje dat nu ook te lezen is in een persbericht van Citroën met de titel: “Weg met drempelvrees”. Lachen toch want dit is een hele oude truc afkomstig uit het off road rijden. Ik vloog over de allerhoogste verkeersdrempel heen en de landing was werkelijk perfect waarna ik heel mooi hard en strak de rotonde op en af reed en de blinde rechterbocht indook. De rest van het rondje heb ik wel in de Light-modus gedaan want ja deze auto had nu wel bewezen hoe goed de wegligging is. Nu nog even de lange flauwe linkerbocht en de oprit naar de N206 en dan uiteraard als toetje de opritbocht bij ‘t Heen. De flauwe linkerbocht en de oprit gingen gewoon lekker, maar ja deze twee zijn alleen leuk als je veel vermogen en koppel tot je beschikking hebt zoals met de Citroën C5 Aircross BlueHDi 180. De opritbocht bij ‘t Heen ging als een trein zo strak langs de witte lijn, niet bijzonder wel piepende banden en gewoon erg goed voor een MPV. Thuis gekomen snapte ik waarom deze auto zo goed is, deze grote en lange auto weegt namelijk maar 1.374 kg.
Zwemmen
Zaterdagmiddag ben ik weer naar Katwijk aan Zee gereden om een wetsuit te kopen. Ik wilde namelijk eindelijk weer eens gaan zwemmen omdat het zwembad al 5 weken dicht is vanwege de corona-crisis. Ik zwem al ruim 28 jaar minimaal 3 maal per week na het revalideren na een zwaar motorongeluk buiten mijn schuld waarbij ik mijn rug (net geen dwarslaesie), mijn sleutelbeen en mijn schouderblad heb gebroken. Zwemmen is voor mij puur lijfsbehoud dus ik moet echt zwemmen maar ja het water van het Valkenburgse Meer vlak om de hoek is slechts 9 graden Celsius. Nou durf ik daar wel met alleen een zwembroek aan in te zwemmen maar op dit moment lijkt het mij beter een wetsuit aan te trekken. Kou vatten en een virus oplopen heb ik nu even geen zin in. Op naar de GearFreak Boardshop in Katwijk aan Zee dat is een hele leuke gezellige kleine winkel en vooral ook niet duur. Ik twijfelde hoe ik zou rijden maar besloot nog een keer via Klei-Oost en een gedeelte van het SBP te rijden. Ik wilde wel eens zien hoe de Citroën Grand C4 SpaceTourer het zou doen in de slingerbocht met lage verkeersdrempel. Dat is voor de vering/demping een erg lastige bocht die een auto behoorlijk uit balans kan brengen. Nou verbazingwekkend goed dus voor een MPV en dat had ik niet verwacht, ik zette me al schrap om eventueel uitbreken te moeten corrigeren maar dat hoefde dus niet. Het had dus nog harder gekund en dat is alleen maar te danken aan de uitstekende vering/demping. Daarna dacht ik rechtdoor te kunnen rijden maar die weg bleek voorlopig afgesloten te zijn. Ik moest dus helemaal door de woonwijk waar mijn jongste zus woont heencrossen. Crossen zelfs met 30 km/u ja want het is kappen-draaien in de smalle straten met heel veel vervelende en minder vervelende verkeersdrempels. Toch hield de Citroën Grand C4 SpaceTourer zich met gemak staande en dat is vooral ook te danken aan het feit dat deze auto zo heerlijk stuurt. Het lijkt wel of die Fransen daar tegenwoordig patent op hebben, zelfs hun kleinere auto’s sturen heerlijk. Het vermogen van 130 Pk is trouwens ruim voldoende, ik heb nog geen enkele keer iets gehad zo van jeetje die auto is niet vooruit te branden. Toch lijkt deze auto mij in dieselversie nog fijner vooral de 160 Pk diesel die overigens alleen met 8-traps automaat leverbaar is terwijl de 130 Pk met een handgeschakelde bak en 8-traps automaat leverbaar is. Uiteindelijk belandde ik na een grote omweg bij de Kattukse surfshop. Het eerste beste wetsuit van net geen 100,- euro paste perfect = letterlijk een tweede dikkere huid dus op naar het Valkenburgse Meer. Ik wist dat het water koud zou zijn maar 9 graden Celsius is toch best retekoud. Maar goed als je A zegt moet je ook B doen. Ik heb uiteindelijk 200 meter gezwommen want toen waren mijn voeten en hoofd steenkoud. Daarna ben ik naar huis gereden met de stoelverwarming op stand 3 en de verwarming op Hi met de blower voluit. HEERLIJK! Zo’n koude-shock is echt één van de lekkerste dingen voor je lichaam die er bestaan.
Fotoshoot + faalpuntje + oplossing
Zondagmiddag heb ik de fotoshoot voor de actiefoto’s gedaan met de zoon van mijn oudste zus. Hij is lang en heeft fors postuur en toen hij plaatsnam en de stoel + hoofdsteun af wilde stellen viel ons iets op. De grote en zeer fraaie hoofdsteun heeft aan beide kanten twee brede stukken die schuin naar voren steken. Ik had daar met mijn lengte en slanke postuur geen last van maar wat we ook probeerden te verstellen ze duwden precies hinderlijk op de schouders van mijn neef. Dat vind ik persoonlijk toch wel een beetje een faal van de ontwerpers, zoiets moet toch niet kunnen. Als je kijkt naar de gemiddelde lengte en postuur moet je daar echt rekening mee houden zeker in een wat grotere en ruimere auto zoals deze MPV. Maar de oplossing diende zich als vanzelf aan want ik had de PR Manager om nog wat extra persfoto’s gevraagd. Op één van die persfoto’s zag ik een andere hoofdsteun waar hij niet met zijn schouders tegenaan zou komen. Probleem opgelost dus!
Dé wel erg onzuinige zuinigheidsrit
Omdat het strand in Zandvoort tijdens het weekend afgesloten is heb ik de zuinigheidsrit maar op maandag gedaan. Ik had zaterdag/zondag wel door mogen rijden als ik tegen de verkeersregelaar had gezegd dat ik niet naar het strand ga, maar ik heb dan zoveel oponthoud (stilstaan-gas geven-stilstaan-gas geven-etc.) dat de zuinigheid in het gedrang komt. Het aftanken bij de onbemande pomp voor de Appie in Katwijk aan Zee was wel even schrikken. Een ongelofelijke slechte 1:8 kwam daar uitrollen, mama mia dat is niet best zeg. Ik heb af en toe stevig gas gegeven maar onder de 1:10 is toch wel absurd. Even wat info over het motorblok. [quote Citroën.nl] De driecilinder PureTech 130 S&S-benzinemotor, die is voorzien van directe inspuiting en een hoogrendementsturbo van de nieuwste generatie (die met een toerental van 240.000 t/min draait), combineert de prestaties van de PureTech- benzinemotor met de efficiency van de aan deze motor gekoppelde automatische transmissie EAT6: een garantie voor ultiem comfortabel autorijden. Hij biedt de beste balans tussen koppel bij lage toeren en vermogen van de markt: 95 procent van het maximale koppel is beschikbaar tussen 1.500 en 3.500 t/min, voor een optimaal gebruik onder alle omstandigheden. De PureTech 130 S&S- benzinemotor gekoppeld aan de EAT8-transmissie combineert een geringe CO2-uitstoot van 115 g/ km met rijplezier van het hoogste niveau. [/quote Citroën.nl] Na dat extreem hoge verbruik had ik zoiets van klopt het wel? Maar goed wie weet als ik heel netjes rijdt dat er dan toch een mooi verbruik uitrolt. Ik reed heel rustig gas gevend de N206 op en eenmaal 80 km/u rijdend op de ACC probeerde ik even de M(anuele)-stand uit. Ik zag namelijk dat de automaat bij 80 km/u in D7 stond. Ik probeerde daarom even of ik in de M(anuele)-stand op kon schakelen naar M8. Dat lukte maar het toerental is dan zo laag dat de motor moeite moet doen om de krukas rond te krijgen omdat het koppel domweg te laag is in dat toerental. Het rijden ging erg lekker en bij de haakse rechterbocht ter hoogte van De Zilk aangekomen besloot ik de snelheid zo hoog mogelijk te houden. Ik vloog met dik 70 km/u door de haakse rechterbocht heen en het onderstel raakte geen moment uit balans echt geweldig goed.
Daarna reed ik zoveel mogelijk verder door te plussen en te minnen (+/- 1 of 5 km/u) met behulp van de SET-knopjes op de ACC-stick linksonder het stuur. Flipperen in de M(anuele)-stand kost veel meer aandacht terwijl deze automaat supersoepel schakelt dus je wint er uiteindelijk niets mee verwacht ik. Het rijden door Vogelenzang ging lekker met 35 km/u op de ACC. En dan heb je serieus nog van die gekke die gaan lopen duwen in zo’m smal Dorpsstraatje. Dan word ik ook vervelend en ga 30 km/u op de ACC rijden dat is waarschijnlijk iets van 27 echte kilometers per uur. Wraak! Het rijden ging werkelijk superlekker en ook de rotonde het dorp uit kon ik heerlijk op mijn snelle manier nemen, doeiii bumperklever, ha, ha. Op de bomenweg reed er weer eens een sloom fossiel (45 km/u waar je 60 km/u mag en dat staat GROOT aangegeven, Specsavers?) voor mij. Als iemand remt voor een verkeersdrempel die eigenlijk een verkeersdrempeltje van minimale proporties is dan weet je direct wat voor vlees je in de kuip hebt. En daar moet je dan nog een paar kilometer achteraan hobbelen. Hou op schei uit en lever je rijbewijs in en val mij niet lastig zeg! Ondertussen keek ik eens of ik mijn songlist op mijn iPod Touch kon oproepen op het display voor mijn neus. Helaas die bleek leeg te zijn, gek want in de beide Subaru’s kreeg ik die wel te zien. Zo zie je maar weer hoe verschillend alles is per automerk. Na de T-splitsing reed ik richting de boulevard en het was duidelijk drukker dan de week ervoor. Ondertussen zag ik de benzinemeter harder teruglopen dan ik verwacht had en ik was nog niet eens op de helft! De boulevard en de duinenweg gingen lekker net als de terugweg waar ik nog even een lekker momentje had bij de afrit naar ‘t Heen. Daar kun je heel hard doorheen als je de juiste (ideale) lijn aanhoudt en ja ook met deze MPV. Aan het einde van de afritbocht voelde ik heel even het onderstel torderen maar dat mag geen naam hebben. Het verbruik na aftanken was ook nu weer veel te hoog namelijk 1:16,2. Het laagst opgegeven verbruik is 1:22,2. Het verbruik valt dus vies tegen en dat had ik niet verwacht, die tuning moeten ze echt nog eens nakijken en een update geven want ruim 6 km minder per liter is op een volle tank van 57 liter toch eventjes 342 km te weinig!
Snelwegzuinigheidsrit op de valreep
De avond voor het terugbrengen (de auto moest 2 dagen eerder terug) heb ik ook nog maar even een snelwegzuinigheidsrit gemaakt. Ik zal het kort houden want die verliep werkelijk perfect dus als die verbruikswaarde ook hoog is dan klopt er echt iets niet aan die tuning van dit motorblok. En inderdaad kwam ik ook nu weer uit op een verbruik van 1:16. Als laatste testje heb ik ‘m vanaf de stoplichten aan het begin van de A44 nog even vol open getrokken tot 160 km/u. Dat ging best lekker voor een auto met maar 130 Pk. Op de afrit hield ik de snelheid erin en remde extreem laat exact in het al net zo extreem flauwe bochtje. Ik voelde het onderstel torderen wat vrij logisch is gezien de extreme g-krachten. De remmen zijn trouwens uitstekend, goed doseerbaar en een uitstekende vertraging.
