Vier jaar geleden stond ik, als juichende campagneleider, op alle voorpagina’s van Nederland.
Vier jaar geleden op elke voorpagina. Het volk had gesproken, toch werd weer de uitslag genegeerd. pic.twitter.com/9yEHM5AD0J
— Jan Roos (@LavieJanRoos) April 7, 2020
2.600.000 mensen stemden tegen het associatieverdrag met Oekraïne. Samen met Thierry Baudet had GeenPeil parlementaire geschiedenis geschreven. Het was een overwinning van de democratie, althans zo voelde het. Met een rebellenclub de steeds maar uitdijende Europese Unie een halt toeroepen. De stem van het volk laten horen en macht geven waar macht in een democratie behoort.
De kater komt later. Dat is een feit na elk feest. Het begon met een telefoontje van de secretaris van minister van buitenlandse zaken Bert Koenders. Of ik wilde komen onderhandelen over het resultaat. Ik kon alleen maar uitbrengen dat ik niet het mandaat van 2,6 miljoen mensen heb gekregen om over hun nee te gaan zitten onderhandelen. De PvdA zou de uitslag respecteren zeiden ze voordat de uitslag er was. Bij het debat erover draaien ze als een blad aan een boom en deden ze toch niks met de uitslag. Uiteindelijk kwam er een niet bindend inlegvelletje met wat het verdrag niet zou betekenen. Dat zou de nee-stemmer dan gerust moeten stellen. Wat natuurlijk onzin is. Mensen wilde het verdrag niet. Een inlegvelletje veranderde daar niks aan. Ze werden dus gewoon genegeerd.
Uiteindelijk trok nota bene D66, de referendumpartij, de stekker uit het raadgevend referendum. Allemaal leuk en aardig, die bestuurlijke vernieuwing, maar het volk stemde steeds verkeerd. En de democratie is voor D66 heilig, maar de EU is veel heiliger. Het resultaat van het succes was dus uiteindelijk niks. Nou ja, cynisme. Maar dat is een handrem op het leven.
Steun Jans 12-uurtjes via janroos.backme.org
