Wir haben es nicht gewußt. Dat zeiden een hele hoop Duitsers na de Tweede Wereldoorlog toen de horrordaden van het Naziregime duidelijk werden. Natuurlijk waren er genoeg mensen die niets wisten van de holocaust. Alleen dat opeens vrijwel niemand iets wist van de massamoord miljoenen mensen was nogal ongeloofwaardig. Dat al die joden, zigeuners, geestelijk en lichamelijk gehandicapten, homoseksuelen en politieke tegenstanders verdwenen en dat niet hebben opgemerkt is vrijwel onmogelijk. Miljoenen mensen die werden afgevoerd en toch heb je van niks geweten. Je hoeft echt geen kampbewaarder te zijn geweest om toen in te zien dat er iets verschrikkelijks plaats vond in Nazi-Duitsland. De tekst “Wir haben es nicht gewußt” werd dan ook na de oorlog cynisch gebruikt. Het staat symbool voor mensen die hun handen in onschuld wassen in een wasbak met bloed.
Zonder knipperen wordt de term nu weer gebruikt. Dit keer zijn het de IS-vrouwen die met hangende pootjes uit het mislukte kalifaat terugkomen. Ze hebben niks geweten van de wandaden van hun mannen. Ze stonden gewoon andijvie uit te wassen, lasagne te koken en deden het strijkwerk. En ja, hun echtgenoten hadden weleens rode vlekken op hun vechtkleding. Maar de dames dachten dat dat aardbeienjam was. Wisten zij veel. Ok, ze waren naar het kalifaat vertrokken om te dienen als broedkippen. Ze moesten krijgertjes werpen. Een soort islamitische Lebensborn. Dus naast huishoudelijk werk deden de grietjes de kinderen. Maar van alle duivelse praktijken van IS hadden ze toch echt helemaal niks gewußt.
Alleen waar voor de Duitsers geldt dat het wel degelijk mogelijk was dat ze niet op de hoogte waren van de industriële massamoord op “Untermenschen” is dat voor die IS-mutsen onmogelijk. Ze gingen immers naar hun “beloofde land” toen bij iedereen al duidelijk was wat daar voor verschrikkelijks daar gebeurde. Met open ogen reisde ze toch af. Ze hadden Jezidi slaven in huis, die dagelijks verkracht werden door hun hubby. Ze wisten dat hun mannen kinderen levend begroeven en mensen die minder streng in de leer waren het hoofd afhakte. Ze zagen de executies van burgers. De beelden van honderden mensen die één voor één werden afgeschoten waren echt bij iedereen al bekend. Ze wisten alles en het weerhield hen niet om te gaan. En nu willen ze terugkomen om hier slachtoffertje te mogen uithangen bij de NPO. Iedereen die hen gelooft en hen daarvoor een podium aanbiedt is even schuldig aan de mensenrechtenschendingen van IS. Het zijn de hedendaagse holocaustontkenners. En ik spuug op ze.
Steun Jans 12-uurtjes via janroos.backme.org x
