Na een avondje aardig doorzakken in een Amsterdamse kroeg kreeg ik mijn bonnetje. Er boven stond “die lelijke klootzak op de hoek van de bar links”. Ik moest er vreselijk om lachen. Mijn vrienden nog meer. Helemaal omdat de barkeepster van dienst een erg knappe vrouw was waar ik al de hele avond enorm mijn best voor deed om wat aandacht van te krijgen. Ze vond me dus lelijk en een klootzak. Pijnlijk, maar ook erg grappig. Nu ben ik ook niet moeders mooiste, dus ergens had ze wel een punt. De rekening met tekst hing als een trofee een paar jaar op mijn prikbord. Zelfspot met een vleugje masochisme.
Een forse Argentijnse fan vroeg om het shirt van een Nederlandse hockeyspeler. Zijn vriendin, ook international, stuurde haar reactie op de foto van vrouw met haar verzoek om zijn kledingstuk per ongeluk naar die dame zelf en niet naar haar vriend. Ze schreef op instagram ’HAHAHA dikke trol. Was leuker geweest als een skinny Argentijns wijf dit had.” Niet erg handig en vooral niet erg aardig. De stevige dame zette het gelijk op twitter: “Ik wilde alleen maar het shirt van een speler die ik bewonder. Toen kreeg ik dat antwoord van zijn vriendin. Ik had geen kwade bedoelingen. Ik denk niet dat ik het verdien om zo te worden behandeld. Dit is niet nodig. Wees niet zoals zij.” Ze wilde aandacht en kreeg het natuurlijk. Ophef volgde zoals tegenwoordig altijd als iemand de discriminatiekaart trekt alle aandacht krijgt en het werd al snel een enorme internationale rel. De internationale hockeyfederatie FIH heeft naar aanleiding van het bericht van de hockeyster de onafhankelijke integriteitscommissie ingeschakeld. Er wordt dus nu onderzoek gedaan naar het berichtje. Ook heeft de Nederlandse Hockeybond afstand gedaan van de uiting.
Natuurlijk is het niet leuk als je beledigd wordt. Natuurlijk doet dat pijn. Ik ben zelf ook te dik en telkens als iemand daar een grapje over maakt is dat niet prettig. Maar goed, als ik niet zoveel zo eten en drinken en wat vaker de fiets zou pakken was ik geen dikke trol. Maar waarom moet overal tegenwoordig zo vreselijk moeilijk over gedaan worden? Dat overgevoelige van mensen en dan de doodsbange reactie van instanties daarop is hysterisch. Iedereen wordt steeds meer overgevoelig en kwetsbaar. We leren een hele generatie aan dat het slachtofferschap een verdienste is, terwijl je juist een kind moet laten weten dat beledigingen onderdeel van het leven zijn, zowel uitdelen als incasseren. Dat je je verbaal moet kunnen verdedigen en niet huilend op de grond moet gaan liggen. Dat je soms beledigd wordt en dat je dat moet wegslikken. Dat niet alles discriminatie is, maar vaak domme ongein. Maar vooral moeten we onze kinderen leren dat het leven nou eenmaal niet alleen maar leuk is. We creëren een mietjesmaatschappij, met alle gevolgen van dien.
Steun Jans 12-uurtjes via janroos.backme.org x
