Sinds 2017 ben ik betrokken bij dit programma om bij te dragen aan een betere democratie. Met interessante sprekers en publiek wordt gezamenlijk nagedacht en gepraat over de toekomst van de democratie. Gisteren bestond het 4 jaar. Met 40 sessies die de afgelopen jaren werden georganiseerd. Vorige week is mij gevraagd om een bijdrage voor te bereiden en deze in te sturen. Vond ik op zich raar want normaal wordt open dialoog en interactie vooral gepromoot. En ja als je een feestje hebt en je nodigt iemand zoals mij uit dan vertel ik hoe zaken ervoor staan. Vaak is dat zonder rozengeur en maneschijn.
De avond begint goed en een publicatie wordt overhandigd aan wethouder Rutger Groot-Wassink. Deze laatste maakte er een punt van dat ‘democratisering’ onderdeel uitmaakt van zijn functie. Zodra een bestuurder dat in z’n titel heeft staan dan kun je, gezien de geschiedenis, er geld op inzetten dat er niets gebeurd. Een goed podium is tegenwoordig niet-compleet zonder een 12 of 13-jarig meisje met een politieke boodschap. Zij wordt de nieuwe minister-president… Over een jaar of 25. Hele zaal barst uit in applause en het inzetten van kinderen voor je eigen propaganda is iets wat Goebbels pionierde niet zo lang geleden. Na een fotomoment met de wethouder en de jonge aanstaande minister-president kunnen we door.
Je merkt al een dik contrast tussen de mensen die preken omzetten in daden en de mensen in de NGO’s die er kundig een verdienmodel hebben gemaakt van de daden van anderen. Masja Ottenheim neemt op een gegeven moment het woord. Een kunstenares die vooral mensen zelf helpt zegt, voor iemand in haar vakgroep, enkel rake dingen. “Kunnen we stoppen met woorden als inclusief?” en “Hoe ik mensen bereik? Je doet de deur open en je praat met mensen.” Super naar natuurlijk, vooral gewend bent om enkel via marketingsbureau’s en callcentra met uiteindelijk mensen in gesprek gaat.
Uiteindelijk krijg ik mijn 5 minuten om het voorbereidde stukje op te dreunen. Mijn bijdrage:
Over de staat van de digitale democratie kan ik heel kort zijn. We staan net als vier jaar geleden als samenleving, op een uitzondering na, op dezelfde plek. Met dezelfde gedachte en hetzelfde idee. Vanuit mijn team hebben wij de voortrekkersrol op ons genomen, waarbij wij zonder subsidie, aandacht of hulp aan de slag zijn gegaan. Resultaten: Het manifest immigratie, vluchtelingen en asiel. Waar nu politieke partijen, waaronder GroenLinks, driftig uit het shoppen zijn.
Saltmines.nl als enige vrije plek om te bloggen in Nederland met als doel een breder publiek aan te spreken. Dat voor iedereen gratis toegankelijk is …en zo blijft.
Backme.org, het enige werkende verdienplatform voor content creators dat hen instaat stelt om buiten advertenties, redacties en paywalls geld op te halen. Waarbij zij een eigen fanbase kunnen opbouwen en dingen mee kunnen organiseren, buiten alle grote sociale netwerken en content platformen.
Op dit moment ben ik bezig om voor een zittende politieke partij burgerinspraak mogelijk te maken via het web. Als klap op de vuurpijl zijn we halverwege de ontwikkeling van een sociaal netwerk dat al het bovenstaande ontsluit. Ook zonder de al eerder genoemde advertenties, algoritmes of privacyschendingen van bestaande platforms.
Dit alles zonder enige vorm van financiering, subsidie of hulp van organisaties. Zelfs niet van organisaties die ideologisch het dichtst bij je staan. We kunnen eerder spreken van tegenwerking dan medewerking. Want onderaan de streep gaat het om enkel 3 dingen. Geld, faam en of je er ‘een van ons’ bent. Dat laatste gaat vooral over mensen die over de jaren heen van elkaar afhankelijk zijn geworden vanwege de toegang tot beleidsmakers en mijn eerste punt, geld. Iets wat ons team, dat nogal ‘ontzag’-technisch gehandicapt is, niets van aantrekt.
Onze resultaten? Alle inmiddels publiek gemaakte initiatieven zijn financieel zelfredzaam en backme breidt dit jaar in mei nog uit naar het Verenigd Koninkrijk. En als het mee zit later het jaar ook richting België en Duitsland.
Ik ben hier eigenlijk om ons verhaal over te brengen. Een verhaal van klassenstrijd, ongelijkheid en vooringenomenheid. Inclusiviteit is meer dan alleen met gelijkgestemden zitten. Diversiteit is meer dan eens een Marokkaan in een rolstoel uitnodigen. En vrijheid is ook durven op te staan voor je ideologische tegenstander en daar een common ground mee vinden.
Immers maken wij onderdeel van dezelfde samenleving.
Voor de toekomst zetten wij door en zien wij hoe noodzakelijk het is om bestaande dogma’s te doorbreken. Gesterkt in de resultaten die we hebben bereikt gaat dat ook zeker lukken.
.
Dat is toch een behoorlijke domper voor de ‘kijk hoe leuk wij het samen hebben’-mensen. Dezelfde mensen overigens die het prima vinden om de organisatie waar ik ben mishandeld en door het bestuur ben weggelachen volgende week haar nieuwjaarsreceptie houdt. Maar ach wie de fuck is Ahmed.
