‘De PvdA is net als herpes, telkens als je denkt dat je er van af bent steekt het de kop weer op’, zei ik jaren geleden al eens op televisie. Nou, daar zijn ze dus weer aanbeland. De partij staat gewoon weer fier bovenaan in de peilingen. Hoe dat nou kan weet geen mens. Ze doen immers niets anders dan normaal: een hele vervelende arrogante politieke partij zijn. Als je een lijn trekt van alle grote problemen in Nederland kom je uiteindelijk altijd bij de sociaal-democraten uit, denk ik. Ik weet het niet zeker, maar mijn afkeer is zo groot dat er wel vanuit ga. Het vreemde is dat ook de PvdA-kiezers dat soms zien en dan massaal overstappen naar andere linkse partijen, maar na een of twee verkiezingen toch weer terugkeren in de rode moederschoot.
Linkse stemmers zijn heel trendgevoelig. Als de media zeggen dat Jesse Klaver hip is gaan ze gelijk allemaal richting Jessias de groene Verlosser. Als later blijkt dat GroenLinks gewoon is wat GroenLinks is, namelijk een extreemlinkse krakersclub met terroristen in de top kruipen ze weer terug. Een uitstapje naar de zwalkende SP wordt ook altijd weer een retourtje. Het geeft de armoede aan op links. Telkens weet je dat je ooit weer terugkeert bij de PvdA met de gedachte dat je er binnenkort weer ernstig teleurgesteld en ontgoochelt vertrekt. Het lijkt op een slecht huwelijk. Je zou wel graag voor altijd willen vertrekken, maar waar naar toe.
Met de nieuwe fractievoorzitter Lodewijk Asscher dacht ik dat er wat zou veranderen. Job Cohen kon er geen bal van en Diederik Samsom speelde een rol. Voor Asscher is dat anders. Dat is een geboren politiek leider die zowel in het kabinet als in de oppositie zijn mannetje staat. En hij is een charmante man, een vriendelijk mens en niet zo zuur en verbeten als zijn voorgangers. Een hele verbetering, vandaar dat op links men weer naar de PvdA rolt. Ze zullen de motie waar Lo zo trots op is vast prachtig vinden. Maar naast dat het een goedkope manier is om het boerenprotest te framen tot iets radicaals, moet Asscher niet zoveel boter op zijn hoofd hebben. Hij liep immers hand in hand met een antisemiet door de Tweede Kamer. Toen was ie stil.
