Het is voor velen als een verrassing gekomen, maar het heeft vooral mij verrast dat ik na bijna een half jaar actief te zijn op Twitter en er in die korte tijd veel beroering te hebben veroorzaakt, nu toch heb besloten om ermee stoppen.
Twitter heeft voor mij letterlijk de wereld doen opengaan. Ik bereikte er mensen die ik nooit had kunnen bereiken, niet alleen in Nederland, maar ook in het buitenland en het Midden-Oosten. Ik ben nu al meer dan vijf jaar actief als avant-garde imam en feitelijk ben ik de eerste vrouwelijke imam van Nederland, maar de mainstream media heeft me lang genegeerd terwijl mijn mannelijke collega-imams maar met hun vingers hoeven te knippen of de media staat voor ze klaar. Andere vrouwelijke imams doen het beter in de Westerse pers. Ik ben echter populairder in de Arabische wereld. Geen enkele vrouwelijke imam zal het me nadoen: een paginagrote interview voor een krant in de Islamitische wereld en meeschrijven aan een Saoedische krant! Als Avant-Garde Imam blijf ik een vreemde eend in de bijt.
VERLICHTING VAN DE ISLAM
Mijn boodschap is heel eenvoudig: de emancipatie van de moslimvrouw en de Verlichting van de islam.
Helaas stonden de Nederlandse media niet om mijn boodschap te wachten. Mijn podia bleven vooral bescheiden: Facebook en mijn eigen blog: www.avantgardeimam.blogspot.com
ED HUSAIN
Dit bescheiden podium veranderde totaal toen ik Twitter ontdekte. Al vrij snel kon ik kleine tweets de wereld insturen over de verlichting van de islam en de emancipatie van de moslimvrouw. Volgers verzamelden zich in rap tempo. Onder hen: Ed Husain, een prominente Islamitische verlichtingsdenker uit Engeland. Hij stuurde me een email waarin hij zijn bewondering uitsprak en mij naar Engeland uitnodigde voor een gesprek. Ik boekte een ticket en kwam per schip aan in de UK. Hij nodigde me twee keer uit naar twee van de meest chique restaurants van London waar we hele intense gesprekken hielden over de toekomst van de Islam in Europa.
Ed Husain werd opgevolgd door de broer van de in de Saoedische ‘women to drive’-feministe Loujain al Hathloul. Hij stuurde me een bericht waarin hij zijn lof uitte over mijn werk. Hierop stuurde ik hem mijn advies over zijn strategie: ‘pak het anders aan, wees strategisch, het zwartmaken van Saoedi Arabië werkt niet en zal nadelig uitpakken voor je zus.’ Voordat ik hem mijn alternatieve strategie kon uitleggen zag ik dat hij me weer ontvolgde. Veel Arabische feministische activisten zijn door links gebrainwasht en willen niet begrijpen dat de Arabische wereld een andere wereld is dan het Westen waar activisten een strategie moeten ontwikkelen die daar kan integreren.
NADINE AL BUDAIR
Een andere kopstuk uit de islamitische wereld die ik via Twitter leerde kennen waren Nadine Al Budair, de bekendste feministe van de Golfregio die haar eigen talkshow runt die door heel Saoedi Arabië bekeken wordt. Ze deelde mijn Arabische interview voor de Hespress aan haar volgers en reageerde vaak op mijn tweets. Een kennis van haar kwam zelfs naar Nederland en heeft met me gesproken over hoe de moslimwereld te verlichten. We kwamen tot de conclusie dat deze verlichting in het Westen moet ontstaan. Hier in het westen zijn we vrij genoeg om de verlichting van de Islam op gang te zetten.
ANI ZONNEVELD
Vele anderen volgden: vrouwelijke imam Ani Zonneveld bevoordeeld, die getrouwd is met een Nederlandse man. Met haar sprak ik uren aan de telefoon voor een interview waar ik later over zal schrijven.
WIERD DUK
Toen ik op de Nederlandse taal overschakelde groeiden mijn Nederlandse volgers. Gek genoeg had ik weinig bereik bij linkse twitteraars. Misschien was ik voor links te kritisch over de islam. Maar hoe kan ik de islam verlichten zonder ook kritiek te kunnen uiten ? Soit, ik kreeg een achterban die net als mij de grote noodzaak zag van een verlichting van de Islam. Vrij snel kregen ook journalisten in de gaten dat ik besta en een interessant geluid laat horen. Een interview voor de Telegraaf volgde. Wierd Duk zag mij als een verfrissend islamitisch geluid die het vastgeroeste discours over islam en feminisme zou kunnen openbreken en dat deed ik! Een gesprek met Jan Roos volgde. Ook de Grazia wilde me interviewen. Anderen online kranten en media volgden. Twitter zorgde er feitelijk voor dat ik mijn stem in Nederland kon laten horen.
Mijn succes op Twitter had echter zijn nadelen: ook de radicale moslimhaters lieten op een gegeven moment van zich horen. Ik heb ze zoveel mogelijk proberen te negeren, maar op een gegeven moment zag ik dat steeds talrijker werden en de sfeer begonnen te bepalen rondom mijn tweets. Het maakte me kwaad dat ik alles op alles zet om de moslimvrouw te laten emanciperen en de islam te verlichten om vervolgens van heel veel mensen te horen dat ik toch niet deug, omdat ik een moslim ben en terug moet naar eigen land. Ik kreeg naar mijn gevoel te weinig steun van de goedwillende twittergemeenschap tegen deze haatreacties. Dat deed me besluiten om er toch mee te kappen. Mijn grens was bereikt.
Ik was echter prettig verrast toen ik na mijn aankondiging Twitter te verlaten een enorme golf aan steunbetuigingen ontving, zowel publiekelijk als privé. Veel mensen die normaal gesproken nooit reageerden lieten van zich horen. Het was hartverwarmend te zien dat mijn aanwezigheid op Twitter er voor heel veel mensen heel belangrijk was. Ik liet een authentiek en Verlicht islamitisch geluid horen waar heel veel behoefte aan was. Dank jullie wel! Het heeft mij diep geraakt en gesteund om te weten dat ik wel degelijk gesteund wordt door heel veel mensen. Ik sluit niet uit dat ik ooit terugkom, maar ik wil alles eerst goed laten bezinken.
