Op juni 2019 schreef ik de volgende tweet: Eerst de weesjes, dan de moeders, dan de vaders, dan de rest van de familie. En dan na een aanslag weer allemaal geschokt, geschrokken en het niet hebben zien aankomen. Waarom moet ons land stuk? De reacties van links waren ongekend fel. Naast de bekende termen als fascist, extreemrechts en islamofoob werd mij ook angstzaaien en opruiing verweten.
We zijn nu een half jaar verder. Er zijn inderdaad al IS-weesjes opgehaald, er zijn daarna ook IS-kinderen, die wel daar nog ouders hebben, ingevlogen en nu is het dus de beurt aan IS-moeders. Turkije stuurde er twee, waarvan eentje met kinderen, naar ons land terug. En dus zullen er nog veel meer gaan volgen.
Precies zoals ik voorspelde, aangezien het zo verschrikkelijk voorspelbaar is. Want ondanks het voor de bühne protesteren is achter de schermen allang afgesproken dat ieder Europees land zijn uitgereisde rotzooi moet opruimen. Ook zal er uiteindelijk gezinshereniging moeten plaatsvinden, zoals beschreven in VN-verdrag voor de rechten van het kind. Het is dus een kwestie van tijd dat ook de IS-papa’s terugkomen en zich kunnen onderdompelen in onze verzorgingsstaat. En op die aanslag is het gewoon wachten, al zal dat dan tegen die tijd wel door een verwarde man worden gepleegd.
Je kan Jans 12-uurtjes hier met donatie steunen.
