Beste Imam Elforkani,
Wellicht kent u mij al, beste collega, maar ik ben s ’lands eerste vrouwelijke avant-garde imam en zet me (net als u hoop ik) in voor een tolerante en Verlichte Nederlandse Islam.
Mij is ter ore gekomen dat u van plan bent om in het historisch tolerante Amsterdam de gebedsoproep voor het eerst versterkt in te luiden. Als startdatum verkiest u acht november, dat toevalligerwijs daags na de 15-jarige herdenking van de moord op kunstenaar en cineast Theo van Gogh valt. Dat is dezelfde van Gogh die in een interview op de vraag of hij voor of tegen de multiculturele samenleving was, antwoordde dat hij niet voor of tegen kon zijn: het is nu eenmaal een feit. Bij Fatima Elatik’ s uitspraak: “Jullie moeten er maar aan wennen dat wij er zijn,” moest hij echter fronsen. Volgens hem had ze wel gelijk, maar de toon was ‘ietwat agressief’, want als hij “Jullie moeten er maar aan wennen dat jullie hier zijn” zou zeggen, dan had hij een probleem, want dat mocht hij als autochtoon niet zeggen van de anti-discriminatie meldpunten.
Uw plan is conform de Elatik-traditie: Amsterdam moet er maar aan wennen dat er moslims zijn. Inclusief hun moskeeën met versterkte gebedsoproepen. U zegt in dialoog te willen gaan met de buren, maar uw besluit staat al vast. Dat lijkt mij geen werkelijke dialoog. Echte dialoog betekent luisteren en rekening houden met de grieven van een ander.
Gezien de polarisatie en de Islamofobie die er op dit moment in ons land en de rest van de Westerse wereld heerst schijnt me dat alleen een waarachtige dialoog oplossingen kan bieden. Onze zin doordrijven zal alleen maar nog meer olie op het vuur gooien. In ons geval: nog meer Islamofobie.
Ik ben het dus eens met van Gogh dat de ‘Jullie moeten er maar aan wennen’ lijn ietwat agressief is en geen aanzet geeft tot dialoog. Werkelijke dialoog houdt in dat we ook de grieven van de Theo van Gogh’ s serieus moeten nemen: “wij moslims moeten er maar aan wennen dat wij hier zijn.” Integratie komt niet alleen van één kant, maar van twee kanten. Dat betekent dat de samenleving aan ons moet wennen, maar wij moeten vooral ook aan de samenleving wennen. Met name dat laatste lijkt u niet te willen begrijpen door het islamitische gebedsoproep aan uw omgeving op te willen dringen.
Er zijn ook inhoudelijke en theologische kritische argumenten te geven tegen de oproep tot het gebed in Nederland. Wat wij de oproep tot het gebed noemen is namelijk niet alleen een oproep tot het gebed, maar ook een geloofsbelijdenis: “er is geen God dan God en Mohammed is zijn profeet.” In een islamitisch land is dit geen probleem, maar in een niet-islamitisch land als het onze kan dit problematisch zijn.
Stelt u eens het omgekeerde voor: een protestantse dominee opent een kerk in Rabat, de hoofdstad van Marokko, en gaat vervolgens met versterkers oproepen tot het gebed: “er is geen God dan God en Jezus is zijn zoon.” U en ik weten beiden dat dat nooit zou mogen. Zelfs neutrale kerkklokken mogen op zondag niet geluid worden in Marokko. Maar wij leven in Nederland. Marokko ligt hier ver vandaan en wij zijn een democratie die de vrijheid van religie in zijn grondwet heeft staan. Hier moet het wel kunnen toch?
Zelfs als deze dominee hier in Nederland een kerk bij u in de buurt opent en besluit om op zondag in uw buurt te laten klinken: “er is geen God dan God en Jezus is zijn zoon”. Zou u dat fijn vinden? Ik vermoed dat u dat niet zo fijn zult vinden. En u zult niet de enige zijn! Is het dan niet aanmatigend van u om dat dan toch te doen: met luidsprekers roepen dat alleen uw God en uw profeet de ware zijn?
De vrijheid van meningsuiting is een groot goed, daar ben ik het met u eens, maar dan moet het toch ten alle tijde gelden? Als u werkelijk voor de vrijheid van meningsuiting bent dan roep ik u op om dan echt helemaal voor de vrijheid te kiezen. Zet niet alleen vrijdags de speakers op luid, maar nodig ook Geert Wilders uit om zijn geloof vanuit uw kansel te verkondigen. En als u dan toch bezig bent: organiseer eens een ludieke islamcartoon-wedstrijd in uw moskee en kom Theo van Gogh herdenken komende twee november. Als u dit allemaal doet dan laat u zien dat u van goede wille bent en ik verzeker u dat zelfs de grootste islamofoob de Islam in een beter daglicht zal zien.
Mocht u echter niet van plan zijn om mijn adviezen te volgen en zelfs niet de kleine moeite nemen om naar Theo’s herdenking te komen, neem hem dan toch mee in uw gebeden, want hij stierf voor de vrijheid en dus ook voor uw vrijheid imam Elforkani. Denk daar maar eens aan wanneer u uw gebedsoproepen inluidt komende acht november.
& Allah weet het beter,
Salima el Musalima
Avant-Garde Imam
