Steun Sid Lukkassen via BackMe om dit geluid te blijven verkondigen. Dat is erg belangrijk want van losse, incidentele donaties kun je geen hypotheek krijgen.
Voortdurend ontvang ik berichten zoals deze over de DNZ-CEO Sander van Luit.
“Beste Sid, Ik wil toch even iets kwijt. Een tijdje geleden gaf ik aan interesse te hebben in De Nieuwe Zuil en nam CEO. Sander van Luit kontact met mij op en voegde mij toe, hij gaf gelijk aan vrienden bij mij op Facebook te worden wat ik oké vond. Daarna merkte ik echter dat hij nog al anti Thierry Baudet dingen begon te plaatsen, dat zag ik op mijn Facebook verschijnen en op twitter. Natuurlijk is dat ieders goed recht maar ik gaf bij hem aan dat ik mij daarom toch liever terugtrok waarop hij zei dat hij dat toch niet op de Nieuwe Zuil zelf doet. Dat klopt inderdaad maar als hij bij iedere nieuw lid op diens Facebook gaat zitten en dan die dingen gaat verspreiden vind ik dat toch geen neutrale uitstraling hebben. Het heeft er bij mij in ieder geval toe geleid dat ik mij weer uit de Nieuwe Zuil heb teruggetrokken. Misschien niet terecht maar het irriteerde me teveel. Verder heb ik u heel hoog zitten en lees graag uw stukken. Dit wilde ik u toch even laten weten.”
Realistische versie van ‘Pakhuis de Zwijger’
Ik wil hier nu voor eens en altijd mijn positie over verhelderen, om alle verwarring uit de wereld te helpen. Bij de lancering was het idee achter ‘De Nieuwe Kerk’ als crowdfunding om een bedrijfsmatige organisatie neer te zetten met betaalde krachten. Zie het als een realistisch alternatief op Pakhuis de Zwijger, met een educatieve tak en een wetenschappelijke tak (crowdfunden voor publicaties). Ook moest het een netwerk zijn om mensen vanuit zakelijk en relationeel oogpunt te verbinden. Met dus betaalde krachten omdat je hen kunt afrekenen en kunt aansturen, terwijl je bij vrijwilligers altijd afhankelijk bent van de tijd en motivatie die iemand heeft op dat moment.
We ondervonden dat de budgetten die wij ophalen vooralsnog onvoldoende zijn om professionele krachten in dienst te nemen. Dus was de afweging: of de stichting opheffen, geen events meer organiseren en de website offline halen, of doorgaan met vrijwilligers. Omdat we via evaluaties concludeerden dat de events zeer goed werden beoordeeld door de bezoekers, en omdat de site qua bereik ook goed wordt bekeken, heeft de raad van toezicht besloten om toch door te gaan.
Droog brood
Het feit dat DNZ geen bron van zakelijke inkomsten is (zoals beoogd) maar meer een hobby-project, betekent ook dat ik als ZZP’er gewoon dagelijks keihard moet knokken voor mijn centen. En dat ik in de dagelijkse praktijk op grotere afstand functioneer van DNZ dan voorheen. De dagelijkse praktijk van de broodwinning biedt geen tijd om te checken wat Sander allemaal post. Dat is gewoon de harde waarheid. Verder heeft Sander ook gewoon recht op zijn vrije mening als privé-persoon. Wat mij betreft kan iedereen welkom zijn bij De Nieuwe Zuil. Zelfs al ben je lid van GroenLinks. Nu zal dat laatste niet snel gebeuren, maar principieel heeft iedereen recht op zijn eigen mening.
Blijft staan dat het verwarrend is voor sommigen dat Sander als privépersoon nu eenmaal zijn meningen uit. Maar as said, daar is niets aan te doen want dan had DNZ moeten bestaan als bedrijfsmatig gerund verhaal. Dan kun je mensen in dienst nemen en op basis van dat dienstverband richtlijnen opstellen wat zij wel/niet zouden moeten communiceren. Zo lang dat niet het geval is zijn we afhankelijk van vrijwilligers en die kun je nu eenmaal niet de les lezen want dan hou je niemand over.
Geslagen in een rolstoel
Dit alles is de schuld van de ontbindende staat van West-Europa. Er is hier nu eenmaal geen Trump of andere realistische geldschieter. Dit financiële plaatje verklaart ook waarom mensen als Joshua Livestro plots gaan deugen. En u heeft toch liever Sander als vrijwilliger dan Joshua als professional, neem ik aan? De staat heeft een enorme rol in de economie en dus is iedereen met centen wel op een of andere manier verstrengeld met het deugkartel. Kijk maar naar mensen als Jensen – zodra je wat wil, wordt de funding afgesneden. En zelfs daarna wordt het je lastig gemaakt! Ahmed Aarad wilde onafhankelijke journalistiek voor realistische meningen oprichten en toen werd hij niet alleen uit het project gezet, maar ook geslagen door een linkse ambtenaar. Zelfs al zit Ahmed in een rolstol.
Dat is dus de wereld waarin wij leven – weinig kans dat er een rijke zakenman gaat opstaan die hier zijn geld en naam aan zal verbinden. Daarom moet DNZ vooralsnog roeien met de riemen die wij hebben. Toen FvD van een politieke denktank tot een politieke partij werd, hadden sommigen daar kritiek op. Maar ik begrijp die keuze volledig. Als denktank ben je maar afhankelijk van donaties en zoals gezegd is vanwege de grote rol van de overheid in het bedrijfsleven iedere gift direct of indirect verweven met imagobehoud en dus met deugen. Politieke partijen kunnen leden werven en dan verandert alles.
De Nederlandse Leeuw
Sommigen zullen nu zeggen: “Maar je kunt niet alles verklaren uit gebrek aan tijd, mankracht en middelen.” Iedereen mag dit vinden, triest maar waar – dan heb ik je niets meer te zeggen. Als ervaren schrijver, spreker en docent, al meer dan tien jaar in dit vak, loop ik steeds tegen ditzelfde probleem aan. De Linkse Kerk heeft overal connecties om hun verhaaltjes te houden zelfs al is het verhaal ruk. Zelfs als je duizenden mensen samenbrengt is dit niet wezenlijk anders. Kijk maar naar de Nederlandse Leeuw: dit initiatief bracht honderden[1] mensen op de been en het haalde hooguit een handvol kranteninterviews die het vooral in een raar frame probeerden te plaatsen. Terwijl als twaalf GroenLinks-jongeren met subsidie van de gemeente zich inspannen om een vis in een sloot te redden, dan staan er kranten vol van een “nieuwe levenskrachtige jongerenbeweging”.
Dan over Otten versus Baudet. Dit onderwerp is inmiddels zo hoog opgelopen dat het een schisma dreigde op te leveren binnen De Nieuwe Zuil. We zijn daarom overeengekomen om dit onderwerp niet meer te behandelen. Ik heb deze discussie meer dan een jaar moeten aanhoren – feitelijk al sinds die hubs destijds plots werden opgeheven (was dit niet op aandringen van Otten?). Na twee weken had ik er al genoeg van en wilde er niets meer over horen. Anderen emmerden er meer dan een jaar over door.
Opwinding is zinloos
DNZ bemoeit zich niet met de interne organisatie van FvD of enig andere politiek partij: het is dus zinloos om je hier zo over op te winden. Een Zuil is het levensbeschouwelijk huis achter het politiek landschap en dus achter partijen van uiteenlopende realistische strekking. Wij informeren mensen en brengen mensen samen. Met de interne organisatie van partijen bemoeien wij ons niet. Zo stond ik er in en sta ik er nog steeds in.
Maar omdat iedereen toch wil weten wat mijn standpunt hierover is, zal ik dit kort toelichten en daarna zwijg ik erover. Zoals de discussie nu geframed wordt (dus los van het interne conflict over geld), zijn er mensen van mening dat als Baudet het woord ‘boreaal’ niet had gebruikt, dat het dan allemaal anders zou zijn geweest. Dit is absoluut onzin. Op het moment dat je het hebt over het “partijkartel”, en weigert mee te gaan met heilige huisjes zoals klimaatpolitiek en immigratiebeleid, dan voelen concurrentie-partijen zich in de ziel geraakt – natúúrlijk wordt er dan op elke slak zout gelegd om je uit te sluiten. Als ze deze uitsluiting bij de Provinciale Staten hadden willen voorkomen, dan hadden het verhaal en het partijprogramma anders moeten zijn – dan zou FvD een andere partij moeten zijn. Een soort afgewaterde VVD en als dit het geval is, geef mij dan liever het origineel.
De Linkse Kerk pakt vooral zichzelf
Dit is dus de situatie waar wij mee dealen. Feitelijk schiet de Linkse Kerk zo vooral zichzelf in de voet. Want als realisten niet de ruimte krijgen om creatief te bouwen – en dus het goede te doen – dan rest ons alleen de mogelijkheid om het werk van de Linkse Kerk te slopen. Er is dan geen vreedzame co-existentie maar alleen een zero-sum game. Het sloopwerk wordt dan het hoogst haalbare en dus het goede werk. Op lange termijn schept dit een martelaar-mentaliteit waarbij het hoogst bereikbare is om zoveel mogelijk werken van de Linkse Kerk mee te nemen in de val van West-Europa. Het ontkiemen van dit proces zie ik nu al, en net als met het personeel- en moderatiebeleid ben ik ook hier machteloos om het stoppen.
Dit zijn dus de belangrijke en relevante overwegingen, die maken dat ik er insta zoals ik er insta. Ik hoop dat Sander zich bewust is van het feit dat mensen het moeilijk zullen vinden om onderscheid te maken tussen Sander met zijn mening over een specifieke kwestie als privé-persoon, en Sander als CEO van DNZ. En dat hij dus zijn best doet om een zo goed mogelijk relatiebeheer te voeren al zal het soms niet lukken want niemand is perfect. Meer kan ik niet vragen want we zijn allemaal vrijwilligers. En dus niet “wiens brood men eet, diens taal men spreekt”, want vooralsnog kan niemand brood eten uit de schatkist van onze stichting. C’est ça!
[1] Onze penningmeester verklaart hierover het volgende: “Het bezoekersaantal van de Nederlandse Leeuw waren er geen honderden maar ruim 2000 jongeren die tegen betaling van €25,- exclusief consumpties op vrijdagavond naar het verlaten industrieterrein kwamen om mee te praten over onze identiteit. Het congrescentrum was uitverkocht. Het hadden makkelijk 3000 jongeren kunnen zijn begreep ik later van de organisatie (Rutger).”
Steun Sid Lukkassen via BackMe om dit geluid te blijven verkondigen. Dat is erg belangrijk want van losse, incidentele donaties kun je geen hypotheek krijgen.
