Het ‘Deense model’ oogst lof bij vriend en vijand
In het o zo vredige koninkrijk Denemarken (ons vooral bekend van ‘De Kleine Zeemeermin’) voert men sedert het aantreden van de vrouwelijke premier Mette Frederiksen in juni van dit jaar een uiterst streng asielbeleid.
Eén van het type waar partijen in de Lage Landen zoals de PVV, Forum voor Democratie en Vlaams Belang al jaren met vuur voor pleiten maar in hun streven altijd worden gedwarsboomd door zogenaamd ‘democratische’ partijen die in hun overdaad aan politieke correctheid geen gehoor willen geven aan de eisen en verzuchtingen van hun zogenaamd ‘xenofobe’ collega’s.
Saillant detail: De Deense regeringspartij die voor deze fikse ommezwaai heeft gezorgd is géén populistische partij met een schuimbekkend boegbeeld dat thuishoort in het rijtje Le Pen, Wilders en Orban maar bestaat uit de linkse sociaaldemocraten, van oudsher de meest dominante partij in het Deense politieke landschap.
Erkenning van het probleem
Voor de stembusslag van juni 2019 echter leed de partij verkiezings- na verkiezingsnederlaag en moest zij terrein prijsgeven aan de extremistische Volkspartij, zeg maar de Deense variant van de Nederlandse PVV of het Belgische Vlaams Belang.
De zieltogende partij deed aan introspectie en oordeelde dat de tijd rijp was voor een radicale koerswijziging. Vast kwam te staan dat zij een groot deel van haar electoraat verloor vanwege ontevredenheid onder de bevolking met het zeer liberale open asielbeleid van de afgelopen decennia dat had gezorgd voor een flinke toename van immigranten die de criminaliteitscijfers de hoogte in joegen.
Rechtse premier gaf voorzet
In zijn nieuwjaarstoespraak van 2018 legde de vorige Deense (rechtse) premier Lars Rasmussen al de vinger op de zere wonde door zijn bezorgdheid te uiten over wat hij noemde ‘parallelle samenlevingen’ en een ‘tegencultuur’ die in de vorm van getto’s waar niemand zich nog durfde te vertonen gaten hadden geslagen in de anders zo sprookjesachtige Deense samenleving waar ene Hans Christian Andersen de wereldberoemde exponent van is.
Het leed geen twijfel dat het integratievraagstuk de inzet zou zijn van de volgende verkiezingsronde en tot verbazing van velen besloten uitgerekend de linkse sociaaldemocraten campagne te voeren voor een veel strenger asielbeleid.
Links voert uit wat Rechts niet mag verwoorden
De verbazing werd nog groter toen ze met die insteek ook wonnen en meteen de daad bij het woord voegden: Denemarken ging op slot voor asielzoekers op zoek naar een permanent verblijf en op een kier voor gewettigde oorlogsvluchtelingen. Men hield er aan deze laatste groep gastvrij op te vangen maar gaf hen bij aankomst in het land ook meteen te verstaan dat ze zonder pardon naar hun land van herkomst zouden worden teruggestuurd van zodra de problematische situatie daar was opgeklaard.
Maar ook voor dat deel van de bevolking met een immigratieachtergrond dat reeds over de gegeerde Deense nationaliteit beschikte werd het ‘Deens zijn’ opeens niet meer zo vanzelfsprekend geacht: Alleen wie kan bewijzen goed geïntegreerd te zijn kan nog aanspraak maken op alle rechten. Gezinnen van kinderen die niet naar de verplichte (gratis) taallessen worden gestuurd bijvoorbeeld neemt men een deel van de kinderbijslag af.
Probleemwijken in kaart gebracht
Doorheen heel het land werden 29 probleemwijken aangeduid die op de zogenaamde ‘gettolijst’ werden geslingerd: Bewoners van deze wijken worden sindsdien na het plegen van een misdaad dubbel zo zwaar gestraft als gewone Denen! Alleen wijken waarvan minstens 50% van de bewoners van vreemde origine zijn maken kans om op de gevreesde lijst te belanden.
Volgens mij is het van de tijd van de Duitse Nationaalsocialisten (lees: nazi’s) geleden dat dergelijk regime werd toegepast (met name in de joodse getto’s van destijds) en nogmaals: Deze nieuwe, aparte wetten voor gekleurde medeburgers werden niet ingevoerd door een uiterst rechtse regering maar door een linkse socialistische…
Twee maten en twee gewichten
Dus rest de vraag: Waarom worden ‘extreemrechtse’ regeringen (zoals die van de Hongaar Orban) verketterd voor het implementeren van een streng asiel- en immigratiebeleid terwijl een uitgesproken linkse regering voor de uitvoering van hetzelfde soort beleid daarentegen internationaal wordt geprezen, of minstens: Niet breeduit wordt veroordeeld in de continentale media?
De betrokken Deense bewindslieden verdedigen zich met de stelling dat hun optreden niet is ingegeven door racistische beweegredenen maar uit zorg voor het behoud van de welvaartsstaat. (Zie de lange reportage over het fameuze ‘Deense model’ die het Vlaamse tv-programma ‘Pano’ onlangs uitzond op de zender Eén.) Dus enkel als men de juiste formuleringen kiest mag men gericht optreden tegen het ongemak veroorzaakt door immigranten…
Hiermee geven zij tevens expliciet aan dat met de komst van grote aantallen immigranten de welvaartsstaat schade oploopt, wat aan de hand van beschikbaar cijfermateriaal ook te bewijzen valt.
Begin van een omwenteling?
De vraag rijst hoelang het nog zal duren vooraleer ook andere linkse partijen elders in Europa extreemrechtse standpunten gaan innemen om zichzelf te kunnen handhaven bij de opmars van het populisme.
In Duitsland bijvoorbeeld hebben de klassieke partijen CDU en SPD veel terrein moeten prijsgeven aan de AfD die het op immigranten heeft gemunt. Enkel indien zij het Deense model zouden kopiëren kan een verdere opgang van de AfD worden afgeblokt maar vooralsnog lijkt deze tactiek daar taboe te zijn, zeker zolang Merkel aan het roer blijft.
Vlaams Belang heeft het begrepen
Het uiterst rechtse Vlaams Belang lijkt alvast rekening te gaan houden met deze trend aangezien zij bij de laatste verkiezingen ook thema’s verdedigde die traditioneel eerder door linkse partijen worden geclaimd zoals sociale huisvesting, de betaalbaarheid van de pensioenen en dierenwelzijn.
In de strijd om de kiezer flirten linkse partijen openlijk met rechtse standpunten en andersom, gieten rechtse rakkers een links sausje over hun aloude gedachtengoed.
Als deze reflex blijft doorwerken dan worden partijen binnen een aantal jaren inwisselbaar en heffen links en rechts mekaar op. Enkel realpolitik zal dan nog het toverwoord zijn.
