Er viel me iets geks op.
Als je de Nederlandse media volgt, dan lijkt er een voortdurende waakzaamheid te bestaan op het gebied van racisme. Iedereen kent de discussie over Zwarte Piet en ook het gekibbel over termen als ‘blank’. Politici als Wilders en Baudet worden bij de geringste aanleiding beschuldigd van racisme.
In deze discussies laat een kleine groep activisten veel van zich horen.
Een paar van die namen zal iedereen herkennen: Sylvana Simons ging er de politiek voor in en de racistische bagger die ze online over zich heen kreeg was aanleiding voor een rechtszaak. Clarice Gargard schrijft scherpe columns in het NRC en is tegenwoordig ‘correspondent verzet’ bij de Correspondent. Emeritus hoogleraar Gloria Wekker bedacht het ‘cultureel archief’ en kreeg de Joke Smitprijs. Seada Nourhussen baarde vorig jaar nog opzien met haar vertrek als columniste bij Trouw vanwege racistische reacties. Jerry King Luther Afriyie voert al jaren actie tegen Zwarte Piet. Anousha Nzume schreef het boek ‘Hallo witte mensen’ en Arzu Aslan voert vooral actie op Twitter.
Je zou dus zeggen: het zit wel goed met de aandacht voor racisme in Nederland.
Als iemand hier het hart heeft om een ander te discrimineren op grond van huidskleur of afkomst, dan krijgt hij alles en iedereen over zich heen, te beginnen met bovenstaande activisten.
En daarom zocht ik op hun Twitteraccounts op de term ‘Dadim’.
Kinderopvang in de problemen
Dadim is een gastouderbureau in Eindhoven dat trouwens geleid wordt door Ahmet Gökçe: een Nederlander van Turkse afkomst, maar hier geboren.
Momenteel is er nogal een rel gaande rondom Dadim. Het lijkt erop dat de belastingdienst een behoorlijk scheve schaats gereden heeft in een overijverige poging om fraude aan te pakken.
RTL en Trouw hebben er bovenop gezeten en uiteindelijk is de zaak op het bordje van staatssecretaris Menno Snel terecht gekomen. Die doet er nu alles aan om de deksel op de doofpot te houden, maar inmiddels is duidelijk dat er heel veel fouten zijn gemaakt.
Nu zit er een pikant bijsmaakje aan dit foutenfestival.
ALLE getroffen ouders hebben een migratieachtergrond.
Pieter Klein van RTL ging naar een voorlichtingsavond voor deze ouders, en keek ongemakkelijk om zich heen.
Ik dacht: ik word zo de zaal uitgegooid, en ik ga niet liegen dat ik niet van RTL Nieuws ben. Ik viel namelijk nogal op. Om me heen zaten uitsluitend mensen die net iets minder blank waren dan ik.
Ik zag wat ik eigenlijk al wist. Al die mensen die in 2014 ongenadig werden aangepakt en daarna het bos in gestuurd, hebben een migratieachtergrond. Hartstikke Nederlands, maar wel met een tweede nationaliteit. Turks. Marokkaans. Andere smaken. Allemaal een kleurtje. Geen enkele Lotte of Pieter-Bas, maar Fatima of Tarik.
En voordat mensen nu gaan roepen dat die ouders nu eenmaal allemaal bij hetzelfde (frauderende) gastouderbureau zaten: Dadim was weliswaar het zwaarst getroffen, maar in Almere gebeurde hetzelfde bij een gemengde opvang.
Bij een opvang in Almere ondervonden ze dat, toen een paar jaar geleden in één klap van de helft van de ouders de toeslag werd ingetrokken. Het waren allemaal ouders met een niet-Nederlandse achtergrond. Dit gebeurde niet bij ‘Nederlandse’ ouders.
“Ik vond dat heel gek”, zegt Jacqueline Imminga van die kinderopvang. “Mijn klanten met een ‘buitenlandse’ achtergrond werden jarenlang het bos in gestuurd. Ze zijn kapot gemaakt.”
Dus de ouders met een kleurtje werden van fraude beschuldigd, en de blanke ouders gingen vrijuit. Sterker nog: ALLE ouders met een kleurtje werden aangepakt, ALLE blanke ouders niet.
Dat lijkt verdacht veel op racisme.
Pieter Klein van RTL en Jan Kleinnijenhuis van Trouw hebben zich vastgebeten in deze zaak en zo langzamerhand hebben ze een heel dossier opgebouwd. Zo bericht RTL dat de Autoriteit Persoonsgegevens nu onderzoek doet naar discriminatie door de Belastingdienst bij de opsporing van fraude. Het vermoeden is dat mensen met een tweede nationaliteit op grote schaal slachtoffer werden van ‘etnisch profileren’ door de Afdeling Toeslagen van de Belastingdienst.
CDA-Kamerlid Pieter Omtzigt eist een onafhankelijk onderzoek nadat de Nationale Ombudsman door de hoogste rechters werd teruggefloten. Hij stelt dat ‘onze instituties hier hebben gefaald’ en dat de belastingdienst niet te vertrouwen is. Minister Wopke Hoekstra heeft een onderzoek beloofd, maar staatssecretaris Menno Snel heeft daarna ondanks zware druk vanuit de Tweede Kamer geweigerd stukken openbaar te maken over de beïnvloeding door zijn ministerie van een onafhankelijk onderzoek naar de toeslagen-affaire.
Racisme in Nederland.
En niet van een paar kwajongens op straat, maar vanuit de overheid.
Institutioneel racisme zou je kunnen zeggen.
Waar waren de antiracisten?
Deze verontrustende berichten volgde ik al een tijdje, en deze week vroeg ik me ineens af waarom ik nergens reacties zag van bovengenoemde activisten. Zeg nu zelf: als er in Nederland werkelijk sprake is van institutioneel racisme, dan zijn dit toch de eerste mensen die je op de barricades zou verwachten. Dus wat hebben zij erover gezegd?
Behalve Gloria Wekker hebben ze allemaal een Twitteraccount, en via ‘Twitter advanced search’ kan je heel eenvoudig checken waarover deze mensen getweet hebben.
Eerst zocht ik op ‘Dadim’, de naam van het gastouderbureau in Eindhoven. ‘Dadim’ leverde geen enkele hit op, en bij elk account zocht ik voor de zekerheid ook even op ‘zwart’ wat telkens talloze hits opleverde. Ik had echt geen spelfouten gemaakt, dit waren de juiste accounts.
Het kon natuurlijk dat deze activisten aandacht aan de zaak hadden besteed met andere termen. Dus zocht ik op ‘gastouder’, ‘gastouderbureau’, ‘kinderopvang’, ‘belastingdienst’ en zelfs ‘staatssecretaris Menno Snel’ in allerlei variaties.
Helemaal niets.
Hadden de activisten de berichtgeving gemist?
Maar deze zaak is al maanden prominent in het nieuws en Twitter staat er bol van. Hoe kan dit ze ontgaan zijn?
Als je in hun twitteraccounts zoekt op ‘etnisch profileren’ vind je talloze hits. Allemaal over andere zaken waarvan je je af kunt vragen hoe ernstig ze zijn. Niet één over deze zeer ernstige zaak waar nu zelfs officieel onderzoek naar gedaan wordt.
Waarom schrijven ze hier niet over?
In eerdere stukken heb ik harde dingen gezegd over deze activisten:
En dus worden de praatprogramma’s en de kranten gevuld met mensen als… Seada Nourhussen, Sylvana Simons, Gloria Wekker en Clarice Gargard. Zij mogen regelmatig komen vertellen hoe racistisch onze samenleving is en hoe zwaar mensen van kleur het in Nederland hebben.
Hebben zij het zo zwaar gehad?
(…) Nee, maar zij hebben hun kleurtje en hun afkomst, en dat is hun verdienmodel. En dus meten zij zich een slachtofferstatus aan, zonder zich te bekommeren om de werkelijke problemen waar de gekleurde bevolking van de probleemwijken mee te kampen heeft.
Heb ik gelijk en zijn deze activisten alleen heel egocentrisch bezig om zichzelf te promoten?
Of zouden ze werkelijk geven om mensen die slachtoffer worden van racisme?
Gloria Wekker is met emeritaat en heeft bovendien geen twitteraccount, dus haar kunnen we in dit geval vrijpleiten. Ook Sylvana Simons valt weinig te verwijten. Zij zit nu in de Amsterdamse gemeenteraad voor BIJ1 en heeft het druk met gemeentepolitiek.
Maar de anderen?
Het lijkt erop dat hun antiracisme erg selectief is en vooral te maken heeft met eigenbelang.
Eén ding is zeker: de ‘witte’ mannen Pieter Klein en Jan Kleinnijenhuis geven wel om deze gedupeerden en hebben hardnekkig geschreven, onderzocht en de overheid lastig gevallen met Wob-verzoeken. Zij hebben gegraven en geduwd totdat de wanhoop van de slachtoffers op het bordje van de bewindslieden kwam te liggen. En deze journalisten gaan nog steeds door met het vechten tegen een logge overheid die helemaal geen zin heeft om verantwoording af te leggen.
Misschien moeten de antiracisten maar eens een voorbeeld nemen aan deze ‘verfoeilijke witte mannen’ en op gaan komen voor mensen die werkelijk slachtoffer zijn van een overheid die etnisch profileert. Misschien is het financieel te gronde richten van tientallen gezinnen wel belangrijker dan de kleur van Zwarte Piet of het aantal gekleurde vrouwen in de media. Misschien moeten de activisten zich eens afvragen waar hun prioriteiten liggen.
Institutioneel racisme is namelijk een ernstige zaak.
Vond je dit artikel goed? Steun Repelsteeltje via repelsteeltje.backme.org
