Iedereen die mij volgt op Twitter of wel eens een gesprek met mij heeft gevoerd, weet dat ik geen grove dingen roep, dat ik niet scheld, bedreig of stalk.
Wat ik wel doe is stevige kritiek uiten op de gevestigde orde.
Nog erger, ik onderbouw die kritiek.
Noem mij maar gek, maar ik hou van feiten.
En dus zoek ik altijd wat er werkelijk gebeurt, ik zoek dingen uit.
Mijn artikelen wemelen van de linkjes, en vaak houd ik me nog in om het niet te erg te maken.
Maar al baseer je je meningen op feiten, dat doet er niet toe. Als je de verkeerde mening hebt, dan deug je niet.
En als je je al te actief met politiek bemoeit en in minder dan vijf maanden ruim 800 volgers opdoet, dan ben je blijkbaar gevaarlijk.
Dan heb je vanzelfsprekend een verkeerde invloed.
En dus kwam ik er vanochtend achter dat ik een shadowban heb op Twitter.
Het viel me op toen ik een draadje poste met – tja – feiten.
Sorry, maar zo ben ik.
Een heel draadje met allemaal artikelen waarin – alweer – feiten.
Artikelen van hele foute personen met hele foute meningen.
Een artikel van Jan Gajentaan bijvoorbeeld, met allemaal nare informatie over het langzaam weggeven van onze soevereiniteit aan de EU.
Moet je ook niet doen natuurlijk, die Gajentaan is een subversief figuur.
Hoe kan een artikel ooit deugen als er oude krantenknipsels en ander bewijsmateriaal in te vinden zijn?
Dom van me.
En dan dat artikel van Jos Teunissen.
Zomaar een professor aan het woord laten over de EU!
Wat dacht ik wel niet?
De man is nota bene hoogleraar Algemene Staatsleer aan de Open Universiteit Nederland in Heerlen!
Die kan toch niets begrijpen van soevereiniteitsoverdracht?
Hoe heb ik het kunnen doen…
En toen maakte ik een nog grotere blunder.
Ik tweette een videofragment van Guy Verhofstadt, de leider van ALDE.
En – ik durf het bijna niet te vertellen – daar schreef ik bij:
Niet alle politici zijn zo onbeschaamd als Verhofstadt, maar vergis je niet: veel politici die VOOR de verkiezingen EU-kritisch lijken, blijken NA de verkiezingen eurofiel.
Stem dus NIET op het partijkartel, want je krijgt dit (handje dat naar filmpje wijst) er gratis bij.
Zomaar een stemadvies geven, wat haalde ik me in mijn hoofd?
Moet ik nog verder gaan?
Ook nog een artikel van Harrie Verbon, docent en emeritus hoogleraar Openbare financiën aan de Universiteit van Tilburg.
Wat weet een hoogleraar Openbare financiën nu van een transferunie?
Bovendien, die man is vast stiekem fascist of zo.
Dan nog dat artikel van Sabine Beppler-Spahl – econome en voorzitter van een Duitse denktank – die beschreef hoe een beroemde schrijver – Robert Menasse – het niet zo nauw nam met de waarheid toen hij de EU verheerlijkte.
En daarbij had ik geschreven: geloof NIET in de prijswinnende schrijvers en journalisten die liegen in dienst van de EU.
De horror.
En alsof het nog niet erg genoeg was om wetenschappers aan het woord te laten over de EU, tweette ik ook nog eens een artikel uit HPdeTijd over een D66-politica.
Alsof die arme Sophie in ’t Veld het al niet zwaar genoeg heeft gehad!
Het was immers maar een administratief foutje?
En om zonde op zonde te stapelen, ook nog een link naar een filmpje van Zijne Timmermans himself.
Met daarbij de lasterlijke tekst:
Denk niet dat politici als Timmermans nog om Nederland geven.
Zij slijmen en dreigen en ze ondermijnen ons om hun eigen machtswellust en narcisme te bevredigen.
De keus is NIET tussen diversiteit en oorlog, maar tussen slavernij en vrijheid.
Hoe durfde ik. Timmermans een narcist? Het idee alleen al.
Tot slot ook nog een artikel van Ewald Engelen, hoogleraar financiële geografie aan de Universiteit van Amsterdam.
Wat weet zo’n man nu helemaal van de interne markt, de financiële crisis en de kapitaalmarktenunie?
Ik moet gek zijn geweest.
Zeg nu zelf, had ik geen betere bronnen kunnen vinden?
Had ik niet beter deskundige mensen aan het woord kunnen laten?
Geen wonder dat Twitter besloot om de rest van de mensheid tegen mij in bescherming te nemen.
Toen ik vreemd weinig reacties kreeg, deed ik de shadowban test, en ja hoor.
Een search suggestion ban en een search ban.
En dus probeerde ik contact met Twitter te krijgen.
Ik dacht tenslotte – in mijn naïviteit – dat ik geen regels overtreden had.
Twitter support was natuurlijk een chatbot die de woorden shadowban of searchban helemaal niet kende, dus onder ‘other’ vulde ik mijn klacht in, met daarbij printscreens van de testresultaten en van de poging om mijn eigen account op Twitter te vinden.
Na een paar uur kwam er een reactie: ik moest maar in het help center van Twitter mijn probleem opzoeken.
Driemaal raden: het help center kent de woorden shadowban of searchban ook niet.
Zucht.
Volgens Twitter kan ik helemaal geen shadowban hebben, want dat bestaat niet.
En een echte ban – met waarschuwing – heb ik natuurlijk ook niet, want ik heb geen enkele regel overtreden.
Wat voor Orwelliaanse knoop is dit?
Ach, ik weet het wel.
Onze gevestigde orde heeft niet zo’n probleem met de echte haattrollen.
Die zijn zo dom, daar luistert toch niemand naar.
Maar iemand die komt met feiten, iemand die onderbouwde kritiek levert, die is gevaarlijk.
En zeker op de dag voor de verkiezingen, als allerlei mensen op het laatste moment nog snel even naar info zoeken.
Dan moet je dat soort wijsneuzen er niet bij hebben, dat brengt mensen maar op verkeerde ideeën.
Complottheorie?
Vast wel.
Maar klein vraagje: hoeveel EU-fans krijgen een ban op de dag voor de EU-verkiezingen?
Zomaar een vraagje, hoor.
O ja, voor ik het vergeet: klik vooral niet op al die linkjes in dit artikel.
Daar zit allemaal subversieve informatie onder.
Vond je dit artikel goed? Steun Repelsteeltje via repelsteeltje.backme.org
