Ik ben getriggerd!
Waar is m’n SafeSpace?!
Gelukkig zitten de meeste mensen niet zo in elkaar, maar helaas, sommigen wel.
Er verscheen een Twitterdraadje van Sophie Schers, een GroenLinks-raadslid van Utrecht.
Het was geen reclame voor de vrijheid van meningsuiting.
Dit draadje was zo exemplarisch voor de drogredenen en kronkels waarmee sommige linkse mensen hun afkeer van debat proberen te rechtvaardigen, dat ik de moeite heb genomen om op elke tweet afzonderlijk te reageren.
Op de foto met een SLECHT mens
De aanleiding voor haar Twitterdraad was een artikel in het NRC waarin een ander lid van GroenLinks, Tweede Kamerlid Zihni Özdil, zich verdedigde tegen de woede van zijn partijgenoten.
Waarom waren die partijgenoten zo boos?
Özdil was na een hoorzitting in de Tweede Kamer (over verscheidenheid in de wetenschap) met één van de wetenschappers op de foto gegaan. En die wetenschapper was niemand minder dan… Sid Lukkassen, een rechtse filosoof en schrijver. (foto bovenaan dit artikel)
Citaat uit het NRC-artikel:
Na afloop gaf ik Lukkassen een hand en een knuffel. Daar werd een foto van gemaakt en die deelde ik op sociale media. Dat was aanleiding tot een storm van verontwaardiging. Als „alt-right-knuffelaar” moest ik mijn Kamerzetel inleveren volgens sommigen. Anderen vonden mij een weerzinwekkende figuur omdat ik überhaupt heb „toegestaan” dat Lukkassen in de Tweede Kamer sprak.
Let wel: Özdil had nergens beweerd dat hij het met Lukkassen eens was, hij was het zelfs helemaal niet met hem eens.
Zoals Özdil terecht stelt:
Waarom is een kiekje met een ideologische tegenstander aanleiding geworden voor een heksenjacht?
Dit gaat over iets fundamenteels. Als de geest van progressieve vrijzinnigheid wordt uitgeblazen, is het hek van de dam. Want de vrijheid van anderen om meningen te uiten die jij abject vindt, is uiteindelijk ook jouw vrijheid.
Als wij als ‘slechte’ mensen dit lezen, kunnen we alleen maar juichen.
Hoera!
Ook op links zijn er mensen die beseffen dat vrijheid van meningsuiting essentieel is voor onze democratie. Dat deze vrijheid er inderdaad voor iedereen is of voor niemand.
Morrelen aan dit grondrecht is de eerste stap naar een totalitaire staat waar alleen nog vrijheid van meningsuiting bestaat voor de dictator van dienst en zijn getrouwen.
En op dit artikel van Özdil reageerde Schers dus met een draadje.
Closeread
Ik ga per tweet reageren.
Het eerste wat Sophie doet is Özdil aanspreken op zijn vermeende liberale gedachtengoed.
In dit geval is het wel even handig om de definitie van ‘liberaal’ erbij te pakken.
Een liberaal stelt vrijheid voor individuen centraal mits het de vrijheid van anderen niet beperkt, en streeft naar een beperkte macht voor kerk en staat.
Een liberaal is daarnaast ook een persoon die anderen vrij laat in hun opvattingen.
Vermoedelijk weet Sophie niet wat een liberaal is, want na de werkelijk liberale uitspraak van haar partijgenoot lijkt zij te stellen dat het liberaal is om bepaalde opvattingen als verdacht te markeren.
Volgens haar bestaan er meningen die ‘haat en uitsluiting verspreiden en het bestaansrecht ontkennen van mensen’.
De vraag die ze hier niet bij stelt is: wie bepaalt dat?
Misschien vind ik wel dat de meningen van Sophie haat en uitsluiting verspreiden. Verschillende mensen hebben namelijk verschillende standpunten over wat precies haat, uitsluiting en het ontkennen van bestaansrecht zijn.
En wie heeft dan gelijk?
Sophie of ik?
Maar zover denkt deze dame niet door, en haar volgende stap is dan logisch.
Foute meningen zouden niet moeten worden toegelaten.
De meningen van Sid Lukkassen vindt zij vermoedelijk niet toelaatbaar, want de hele opschudding is ontstaan door het feit dat Özdil de euvele moed had om met Lukkassen op de foto te gaan.
Onze wet kent een paar begrenzingen voor de vrijheid van meningsuiting – bijvoorbeeld doodsbedreigingen – maar verder zijn we gelukkig vrij om overal onze mening over te geven, of we nu gelijk hebben of niet.
Bij mijn weten heeft Lukkassen nog nooit een veroordeling aan zijn broek gekregen wegens haatzaaien of bedreigingen: er is zelfs nog nooit een aanklacht tegen hem ingediend.
Het zou dus vanzelfsprekend moeten zijn dat hij zijn mening mag verkondigen.
Maar zo denkt Sophie er niet over:
Sophie stoomt in één keer door naar de volgende halte: niet alle meningen zijn gelijk.
‘Alle dieren zijn gelijk, maar sommigen zijn meer gelijk dan anderen…’
Als een mening zich volgens haar maatstaven bezondigt aan haatzaaien en discriminatie aanmoedigen, dan verliest deze mening bestaansrecht.
Hier hoeft verder geen rechter aan te pas te komen, Sophie weet dat gewoon.
Verder stoort ze zich eraan dat Özdil ‘alleen maar wijst naar Twitter-extremisten’, maar als je eens onder die tweet van Özdil gaat kijken, dan is zijn reactie begrijpelijk.
Linkse twitteraars maken hem massaal uit voor walgelijke fascistenknuffelaar en roepen dat ze spijt hebben ooit GroenLinks gestemd te hebben.
Het wemelt van de plaatjes van kotsen en zelfs cartoons met de Ku Klux Klan.
En de benamingen voor Sid Lukkassen zijn op z’n zachtst gezegd niet heel vleiend: extreme rechtse bruine wind, fascist, racist, gestoorde pseudowetenschapper, alt-right, neo-nazi.
Blijkbaar had Özdil alle schunnigheden maar langs zich af moeten laten glijden, want het feit dat hij dit aan de orde stelt, betekent volgens Sophie dat hij ‘de dialoog uit de weg gaat’.
Vreemd hoe de gevoeligheden bij sommige mensen maar één kant uit werken.
Enge meningen moeten niet toegelaten worden, maar als Özdil het doelwit is van een Twitterhetze, moet hij de dialoog aangaan.
En bij ‘de dialoog aangaan’ hoort blijkbaar dat Özdil ‘leert van zijn partijgenoten die strijden tegen racisme en witte superioriteit.’
Ja hoor.
Deze Twitterextremisten zijn edele strijders die opkomen voor onderdrukte groepen. Dat kan je zien aan het feit dat ze Lukkassen een racist en gestoorde pseudowetenschapper noemen, en Özdil een fascistenknuffelaar.
Het meest bizarre van deze tweet is wel de absurde tegenstelling tussen ‘strijden tegen witte superioriteit’ en ‘werken aan een inclusieve partij’.
Eigenlijk werkt het nogal op de lachspieren dat een overmatig blanke partij als GroenLinks zich laat voorstaan op de strijd tegen ‘witte superioriteit’, maar het lachen vergaat je wel als je de racistische ondertoon van deze bewering op je in laat werken.
Hoezo inclusief?
Sophie schijnt niet te beseffen hoe tegenstrijdig haar tweet is.
Aan dit aanjagen van verdeeldheid op grond van ras heb ik net een heel artikel gewijd, maar bondig samengevat draait het hierom:
Nederland is niet racistisch, maar door het promoten van dit soort ideologieën wordt ons land met de dag racistischer.
O ja, en natuurlijk minder inclusief.
Dit is zo’n omkering van de zaken dat het verbijsterend is.
Özdil reageerde op de hysterie bij sommige GroenLinks-stemmers door hen uit te leggen hoe belangrijk vrijheid van meningsuiting is.
Hij nam hen dus heel serieus!
Maar Sophie denkt blijkbaar dat hij zijn critici – die van die kotsplaatjes en scheldpartijen – pas serieus had genomen als hij hen een knuffel had gegeven.
Ze roemt deze Twitterhorde zelfs om hun ‘moed en strijdbaarheid’.
Moedig hoor, met een hele meute losgaan op iemand die het waagt om af te wijken van de voorgeschreven mening…
En die scheldpartijen betekenen blijkbaar dat zij ‘geloven in een partij die opstaat tegen racisme’. Zelfbedacht racisme in één van de minst racistische landen ter wereld.
En ja, deze tweet maakt het mooi af.
De vrijheid van meningsuiting houdt in dat Özdil zijn ‘dwalingen’ inziet en van mening verandert. Zich weer als een braaf schaapje aansluit bij de kudde.
Ik heb sterk het vermoeden dat Sophie niet overweegt om zelf van mening te veranderen, dat blijkt in elk geval niet uit haar tweet.
Stenengooiende vriendjes en de nare buurman
Het bizarre van dit Twitterdraadje is dat Sophie niet eens overkomt als een akelig iemand, als één of andere heerszuchtige sekteleidster.
Zo te zien gelooft ze wat ze hier schrijft en onderwerpt zij zichzelf hier ook aan.
Ze lijkt werkelijk te denken dat ze bezig is om Özdil de juiste weg te wijzen, dat zij hem even moet helpen herinneren aan de idealen van hun partij.
Ze ziet de consequenties van haar uitspraken niet.
Wil zij een totalitaire samenleving?
Ik denk het niet. Ik vermoed dat zij werkelijk denkt dat de wereld een beter oord wordt als iedereen zich nu maar conformeert aan haar GroenLinks-overtuigingen.
En dat die wereld in zou houden dat alle diversiteit van denken zou verdwijnen, dat mensen onderdrukt zouden worden, monddood gemaakt… het lijkt niet bij haar op te komen.
De toon is een beetje die van een goedmoedige grote zus die haar broertje uitlegt dat hij zich vergist heeft en het even goed moet maken met z’n vriendjes.
Hij heeft net die nare buurman verdedigd, maar dat had hij beter niet kunnen doen. En als hij dat nu even tegen zijn stenengooiende vriendjes zegt, dan is alles weer in orde.
Toch, broertje?
Het komt niet in haar op dat die buurman ook een mens is, en dat die vriendjes eigenlijk helemaal niet zo leuk zijn als ze met stenen gooien.
In haar wereldje is die buurman een hinderlijk bijverschijnsel, en zeker geen persoon met rechten en gevoelens. Terwijl die vriendjes ‘erbij’ horen en dus best af en toe wat ‘kattenkwaad’ uit mogen halen.
Dialoog
Het is te hopen dat mensen als Zihni Özdil er inderdaad in slagen om een dialoog te hebben met hun partijgenoten, want hoe schattig en naïef bovenstaand wereldbeeld ook lijkt, het is eng en bekrompen.
Het is uitsluitend en discriminerend, het is sektarisch.
Erger nog: als dit soort ideeën gemeengoed worden, zijn we al halverwege op de weg naar een totalitaire staat.
Volgens deze zienswijze is iemand waar jij het niet mee eens bent namelijk niet gewoon iemand met een andere mening: nee, die iemand is een slecht mens.
Daarmee is de andersdenkende ontmenselijkt.
Dit is dodelijk voor het debat: het maakt elk gesprek onmogelijk.
Deze linkse groepsdenkers pleiten in wezen voor ongelijkheid: ze willen mensen met andere meningen hun rechten afnemen, in de eerste plaats hun recht op vrijheid van meningsuiting.
-Wie de juiste meningen verkondigt, is lief en mag alles.
-Wie de verkeerde meningen verkondigt, is slecht en mag niets.
In elk geval is het een goede zaak dat er aan de linkerkant van het politieke spectrum ook nog vrijdenkers bestaan die beseffen hoe belangrijk de vrijheid van meningsuiting is.
Laten we hopen dat zij deze ideeënstrijd in hun partijen winnen.
Vond je dit artikel goed? Steun Repelsteeltje via repelsteeltje.backme.org
