Deze week verscheen een schokkend artikel op de site van RTL-nieuws.
Blokkeer-Fries kampt met gevolgen veroordeling: ‘Mijn leven staat stil’
In het artikel wordt het verhaal verteld van Sander uit Dokkum, beter bekend als Dwarsbongeltje, de BlokkeerFries met het blauwe haar.
Samen met 33 anderen werd hij veroordeeld wegens het tegenhouden van een bus met demonstranten die op weg waren om tijdens de Sinterklaasintocht van Dokkum te protesteren tegen Zwarte Piet.
De BlokkeerFriezen wilden niet dat de KOZP-demonstranten – die al eerder blijk hadden gegeven van agressieve neigingen – tussen de kleine kinderen zouden demonstreren, en toen dit toch werd toegestaan, besloten ze om dan maar zelf deze demonstratie te verhinderen.
Eigenrichting dus.
Sander kreeg 120 uur taakstraf, wat misschien niet heel indrukwekkend klinkt, maar de gevolgen zijn enorm:
- Hij moest DNA afstaan, dat twintig jaar bewaard gaat worden in een speciale databank.
- Hij heeft nu een strafblad en kreeg problemen met zijn verzekering.
- Hij kan geen VOG meer krijgen, verloor zijn baan en moest zijn opleiding onderbreken.
Het moge duidelijk zijn: zijn leven staat op zijn kop.
Maar ja, hij heeft de wet gebroken, en daar staat nu eenmaal straf op, toch?
Andere demonstraties
Hoe werkt dat eigenlijk met demonstraties?
Die KOZP-activisten die perse tussen kleine kinderen willen demonstreren, hebben die het recht om dat te doen?
Mag iedere demonstrant demonstreren waar en wanneer hij maar wil?
De politici die de mond vol hebben van de rechten van de KOZP-activisten, denken heel anders over die rechten als er tegen hun beleid geprotesteerd wordt.
Citaat uit een artikel in het AD van 7 oktober 2017, een paar weken voor de actie van de BlokkeerFriezen:
De opkomst was enorm in het Haagse Zuiderpark, donderdag: 60.000 leraren protesteerden tegen te veel werkstress en te weinig salaris. Maar de politici voor wie de boodschap bedoeld was, zaten ruim 4 kilometer verderop, aan het Binnenhof. Zij werkten rustig door. Veel liever scanderen demonstranten natuurlijk aan de poort van ‘t Torentje of de ramen van de regeringsfracties. Maar megaprotesten bij het parlement zijn passé.
Op het Binnenhof zijn helemaal geen manifestaties mogelijk, op het Buitenhof mogen hooguit ‘enkele tientallen’ demonstranten komen, en op het Plein, bij de ingang van de Kamer, geldt een maximum van 100. Op de Lange Vijverberg worden groepen van 50 tot 100 toegestaan.
Hoe zit dat, dames en heren politici?
Waarom moeten jullie beschermd worden tegen demonstranten terwijl kleine kinderen er maar tegen moeten kunnen?
Waarom hebben agressieve KOZP-activisten het RECHT om tussen kleine kinderen te demonstreren, maar mogen vreedzame leraren NIET bij het parlement demonstreren?
Marga Waanders, de burgemeester van Dokkum, had de demonstranten kunnen verbieden om tussen kleine kinderen te demonstreren – wat gezien de gewelddadige voorvallen bij eerdere intochten niet vreemd zou zijn geweest – maar in plaats daarvan koos zij ervoor om de activisten ruim van tevoren uit te nodigen.
Sterker nog: zij nodigde ook de rechtsextremisten van de Nederlandse Volksunie uit om te komen.
Wilde deze burgemeester dat er een confrontatie zou plaatsvinden te midden van de kleine kinderen van Dokkum?
De BlokkeerFriezen wilden geen rellen tussen kleine kinderen en besloten in actie te komen.
Daarmee overtraden zij de wet, en van hogerhand werd besloten dat zij hard aangepakt moesten worden.
Het OM haalde alles uit de kast: er werd zelfs een video gemaakt waarin uit werd gelegd hoe heilig het recht op demonstratie wel niet was.
De BlokkeerFriezen – die niemand geslagen of geschopt hadden, alleen maar een bus tegengehouden – die moesten DNA afstaan.
De wet moest gehandhaafd worden!
Het handhaven van de wet
Was het OM altijd maar zo slagvaardig.
Weet u nog, vorige week?
Heel Nederland stond op zijn kop omdat een doorgesnoven gek het nodig vond om zomaar in een Utrechtse tram op mensen te gaan schieten.
Er vielen drie doden, drie zwaargewonden en enkele lichtgewonden.
Een aanslag!
Terrorisme!
Of was het ‘gewoon’ een FALENDE RECHTSSTAAT?
Gökmen Tanis bleek een indrukwekkend strafblad te hebben.
De terechte vraag van veel mensen was: waarom zat deze man niet vast?
Het antwoord is ontnuchterend.
Citaat artikel RTV-Utrecht:
Voor de verkrachtingszaak heeft Tanis in 2017 een maand vastgezeten. Hij mocht zijn rechtszaak daarna in vrijheid afwachten op voorwaarde dat hij mee zou werken aan een persoonlijkheidsonderzoek en aan een rapport van de reclassering. Toen een jaar later bleek dat hij zich daar niet aan hield, werd hij in januari van dit jaar opnieuw opgesloten. Maar Tanis ging daartegen in hoger beroep. Hij beloofde het gerechtshof dat hij nu wel zou meewerken aan het onderzoek en het reclasseringsrapport. Sinds 1 maart is hij daarom opnieuw op vrije voeten.
Tjonge, wat was het OM slagvaardig.
Een agressieve veelpleger die zich nergens iets van aantrekt ‘gewoon’ weer vrijlaten, want hij heeft beloofd dat hij dit keer echt – heus, maar nu echt – mee zal werken en zich netjes zal gedragen.
Handhaving? Hoezo?
En was Tanis maar een uitzondering.
De dalende misdaadcijfers
Al jaren krijgen we keer op keer te horen dat de misdaadcijfers dalen en dat Nederland steeds veiliger wordt.
Iedereen die iets anders beweert is een samenzweringsgekkie en leest de verkeerde kranten of baseert zich op dat verfoeilijke internet.
Maar helaas voor de gevestigde orde, er zwerft nog altijd vrije informatie rond.
En die informatie komt van de politie zelf.
Citaat uit een artikel in Trouw januari 2017:
Door capaciteitsgebrek bij de opsporingsdiensten en daling van de aangiftebereidheid bij burgers en bedrijven, geven de cijfers niet weer wat de werkelijke omvang is van de misdaad. De capaciteit bij politie en OM is inmiddels op een dusdanig laag niveau gekomen dat de burger het vertrouwen in de rechtshandhaving dreigt te verliezen en criminelen handelen alsof ze niet meer gepakt kunnen worden.
Citaat uit een artikel bij de NOS november 2018:
De politie heeft dit jaar duizenden onderzoeken stopgezet, omdat er niet genoeg rechercheurs beschikbaar zijn. Het gaat om aangiftes en registraties van misdrijven waarvan er een gerede kans is dat de politie ze kan oplossen, omdat er aanknopingspunten zijn, zoals sporen. Tot november gaat het om meer dan 16.000 zaken, blijkt uit cijfers die de NOS heeft opgevraagd.
En wat moeten we denken van een rapport dat een paar weken geleden uitkwam en waarin bijna 1500 politiemensen vertellen dat ze onder druk staan om de misdaadcijfers gunstiger voor te stellen?
Citaten:
De politie houdt regelmatig strafbare feiten buiten de boeken en manipuleert de registratie van criminaliteit en opgeloste misdaden. Agenten ontmoedigen burgers bij het doen van aangiften, registreren misdrijven als overtredingen en noteren zaken als ‘opgelost’ terwijl ze dat niet zijn.
Het onterecht aanpassen van de maatschappelijke klasse van een misdrijf gebeurt op verzoek of zelfs onder druk van leidinggevenden, zeggen de agenten. Hun opmerkingen of beklag zouden door chefs voor kennisgeving worden aangenomen. ‘Daar ga jij niet over’ of ‘dit is beleid’ zijn vaak gehoorde reacties.
Het OM faalt voortdurend bij het aanpakken van echte criminaliteit en liegt over de werkelijke hoeveelheid misdaad in Nederland.
Criminelen komen weg met hun misdaden, en zelfs degenen die wel gepakt worden, worden vaak niet gestraft en lopen vrij rond, zoals Gökmen Tanis.
Maar voor de BlokkeerFriezen moest alles uit de kast gehaald worden.
Waarom?
Waarom de BlokkeerFriezen WEL aangepakt worden
De gevestigde orde heeft zo haar prioriteiten.
Stel je voor dat je als hotemetoot gezellig zit te tafelen met je vrienden uit New York en iemand vraagt hoe dat nu eigenlijk zit met Zwarte Piet.
Ai, gênant.
Als globalisten onder elkaar wil je graag voldoen aan de normen van de identiteitspolitiek en dan is zo’n oud-Nederlandse traditie lastig uit te leggen.
Je wilt erbij horen, je wilt ook wereldburger zijn.
En dus moeten de Nederlandse Sinterklaasvierders maar een beetje inschikken.
Piet kan toch ook oranje zijn? Of blauw?
Lang leve stroopwafelpiet en roetveegpiet!
Totdat de activisten ook daar natuurlijk weer geen genoegen mee nemen en hun eisen opschroeven.
Maar hoever zij hun eisen ook opschroeven, de heersende klasse gaat braaf met hen mee.
Als ‘tolerante’ wereldburgers – hallo Amerikaanse critici – willen onze regeerders natuurlijk ruim baan bieden aan iedereen die zegt tegen racisme te zijn.
En dus moeten de mensen maar dulden dat dit soort agressieve demonstranten tegen hun kinderen tekeer gaan.
En als de burgers zich verzetten – en zelfs de euvele moed hebben om zo’n demonstratie te verhinderen – dan herinnert het OM zich ineens welke middelen er allemaal uit de kast gehaald kunnen worden om onverlaten aan te pakken.
Middelen die in de kast kunnen blijven bij de echte criminelen, want ach, die criminaliteit speelt zich grotendeels buiten het wereldje van de elite af.
En zeg nu zelf, voor dat soort criminaliteit hoef je je bij je Amerikaanse vrienden niet te generen.
Contractbreuk
Onze rechtsstaat is gebaseerd op een contract tussen de burgers en de gevestigde orde.
De overheid heeft het geweldsmonopolie en burgers mogen geen wapens dragen.
Daar houden wij ons aan, en in ruil daarvoor zorgt de overheid dat wij ook geen wapens nodig hebben.
Als wij – of onze kinderen – in gevaar komen, dan hoeven wij niet onszelf te verdedigen, dan komt de overheid voor ons op.
Als wij bestolen of bedreigd worden, dan slaan we niet de misdadiger de hersens in, maar doen netjes aangifte bij de politie.
En justitie zorgt dan dat de misdadiger gepakt en gestraft wordt.
Wat gebeurt er als de overheid zich niet meer houdt aan dit contract?
Dan hebben we te maken met een falende rechtsstaat.
Een rechtsstaat die niet meer in staat is – of zelfs niet meer bereid is – om haar burgers te beschermen.
Een rechtsstaat die haar middelen niet meer inzet voor de burgers, maar voor de elite.
Het hele land juichte toen de BlokkeerFriezen die bus tegenhielden, en het establishment reageerde met onderdrukking.
Er moest een duidelijk signaal gegeven worden aan de burgers van Nederland.
Burgerlijke ongehoorzaamheid kan niet getolereerd worden.
Als de gevestigde orde het geweldsmonopolie liever gebruikt om de eigen burgers te onderdrukken dan om de criminaliteit aan te pakken, dan begeeft zij zich op gevaarlijk terrein.
Dan is eigenrichting niet ver meer.
Als de Nederlandse regering wil dat de Nederlandse burgers zich aan de wet houden, dan zal de overheid zelf zich ook aan de wet moeten houden.
Klassenjustitie is contractbreuk.
Vond je dit artikel goed? Steun Repelsteeltje via repelsteeltje.backme.org
