Ik had het gemist, maar op 25 januari verscheen o.a. in het NRC een eurofiel manifest van een aantal beroemde Europese denkers en schrijvers, met als activistische titel:
‘Lui Europa, sta op en verdedig je vrijheid!’
Als je het leest, vraag je je af of deze mensen ooit nog buiten komen.
Als ze al buiten komen, dan zal dat in hun eigen veilige bubbel zijn, knusjes keuvelend met ‘verwante zielen’: mensen die ‘aan de goede kant’ staan en heel kneuterig allemaal hetzelfde denken.
Dit zijn figuren die teren op oude glorie en verwachten dat iedereen hun beweringen als zoete koek slikt omdat ze op het officiële lijstje van ‘grote denkers’ staan.
En dus nemen ze de moeite niet meer om na te denken of met argumenten te komen.
Nee, ze roepen gewoon wat dooddoeners in de verwachting dat het publiek hun uitspraken automatisch voor diep-filosofische inzichten zal houden.
Maar hoe diep-filosofisch is het als je niet eens het verschil tussen Europa en de EU ziet, en als je iedereen die kritisch over de EU is, wegzet als fascistisch en xenofoob?
Dit stuk schreeuwt gewoon om een closeread.
Citaten vanaf nu in het EU-blauw: zonder gele sterretjes, want veel licht zie ik niet in deze duisternis.
Europa loopt gevaar. Van overal steekt de kritiek, de smaad, de desertie de kop op.
Nee, beste Eurofielen, Europa loopt geen gevaar: jullie dierbare EU-project loopt gevaar.
En niet de EU zoals die ooit aan ons verkocht is, maar de doorgeslagen gekte die moet leiden tot een ondemocratische superstaat met ongekozen minkukels als Juncker en Verhofstadt aan het hoofd.
En ‘smaad’. Serieus?
Als iemand kritiek op de EU heeft, is dat smaad?
Het woord alleen al doet vermoeden dat de schrijvers van dit manifest ernstig behoefte hebben aan een safe space zodra iemand kritiek heeft op de EU.
En dan ‘desertie’.
Driemaal raden wat hiermee bedoeld wordt.
De EU is al lang geen vrijwillig samenwerkingsverband meer. Nee, als een land dreigt de EU te verlaten – zoals die verfoeilijke Britten met hun Brexit – dan is dat desertie.
Verraad! Ze lopen weg! Ze laten ons in de steek!
‘Slopen dat Europese bouwwerk’; terugvinden dat ‘nationale gevoel’; herstellen die ‘verloren identiteit’, een identiteit die vaak alleen maar in de verbeelding van demagogen bestaat. Ziedaar het gemeenschappelijk programma van populistische elementen die het continent binnenstromen.
Geen woord natuurlijk over de roep om meer democratie. Dat komt niet van pas in het manipulatieve betoog van deze lieden.
Je kunt het je niet veroorloven om in te gaan op de werkelijke argumenten van je tegenstanders als… je die niet kunt weerleggen.
En dus is de eerste stap om de standpunten van je tegenstanders zo karikaturaal mogelijk neer te zetten en van daaruit verder te redeneren.
En dan belanden we onmiddellijk bij de nachtmerrie van elke eurofiel:
Mensen die de waarde inzien van nationale staten, die beseffen dat Nederlanders een andere identiteit hebben dan Grieken of Polen of Spanjaarden. Deze mensen moeten vlug onschadelijk worden gemaakt, voordat hun gevaarlijke ideeën zich onder de bevolking gaan verspreiden.
Stel je voor zeg, straks wil het gepeupel nog inspraak, of respect voor hun tradities!
De ideeën moeten snel in het extreme worden getrokken om te voorkomen dat ook maar iemand zich erin zal herkennen, en politici die dergelijke denkbeelden verkondigen, moeten direct gebrandmerkt worden als demagogen. Volksmenners.
De eerste halve Godwin is binnen.
Van binnenuit is Europa aangevallen door kwaadwillende profeten vol rancune die geloven dat hun tijd weer is gekomen.
Geen enkel inhoudelijk argument, nee: critici van de EU zijn ‘kwaadwillende profeten die geloven dat hun tijd weer is gekomen’.
Hoezo ‘weer is gekomen’?
O, natuurlijk.
‘Weer’ zoals in: weer sinds 1945.
Want als je kritiek op de EU hebt, dan wil je een nieuwe Holocaust. Of zo.
Van buitenaf is het achtergelaten door de twee grote bondgenoten, de een aan de overzijde van het Kanaal, de ander aan de overzijde van de Atlantische Oceaan. Twee bondgenoten die het in de twintigste eeuw tweemaal van zelfmoord hebben gered.
De twee grote EU-trauma’s. De Brexit en Trump.
Want dat mensen in democratische verkiezingen iets anders beslissen dan wat de ‘verlichte’ elite wenst, dat kan natuurlijk niet.
En raadt eens wie de volgende boeman is?
Europa valt ten prooi aan de steeds minder verhulde machinaties van de meester van het Kremlin.
Bingo! De Russen!
En niet zomaar ‘de Russen’ of ‘Vladimir Poetin’, nee (griezelige achtergrondmuziek, donkere schaduwen) de ‘meester van het Kremlin’.
Alsof er een doodenge superschurk met gloeiende ogen uit een duistere verte op ons neerkijkt en aan allerlei touwtjes trekt waarvan wij niet eens wisten dat we ze hadden.
En natuurlijk het vingerwijzen.
Niets is ooit de schuld van de EU-elite, als er iets mis gaat ligt dat aan:
- De populisten
- Het xenofobe volk
- De Russen
Onder onze ogen valt het Europa als idee, als ideaal, als vertegenwoordiging, aan duigen.
Voor de duidelijkheid nog maar eens, ‘grote denkers’, Europa loopt geen enkel gevaar en de Europese beschaving al evenmin. Wat aan duigen dreigt te vallen is jullie megalomane EU-project.
Leer eens een keer het verschil tussen Europa en de EU.
In dit funeste klimaat zijn in mei 2019 de Europese verkiezingen die, als er niets verandert, als niets de vloedgolf indamt die zwelt en stuwt en stijgt, en als er zich niet heel snel op het hele continent een nieuwe geest van verzet manifesteert, de meest rampzalige verkiezingen dreigen te worden die we ooit hebben gekend.
Paniek! We vergaan!
Heel Europa zal verdrinken! Niemand gaat het overleven!
Of bedoelen de ‘grote denkers’ hier misschien dat hun dierbare EU-project wat tegenwind zal krijgen en misschien wel op democratische wijze tot de orde geroepen gaat worden?
De enigen voor wie de komende verkiezingen ‘rampzalig’ dreigen te worden, zijn de voorstanders van de ‘ever closer union’, de eurofielen dus.
Het is de overwinning van de jutters met hun misleidende signalen naar schepen; het is het diskrediet voor de mensen die nog geloven in de erfenis van Erasmus, Dante, Goethe en Comenius; het is de verachting van intelligentie en cultuur; het zijn de uitbarstingen van vreemdelingenhaat en antisemitisme; het is een catastrofe.
Zo denken deze ‘intellectuelen’ dus over hun politieke tegenstanders.
‘Mensen die EU-kritisch zijn, zijn jutters die schepen op de rotsen willen laten lopen om ze vervolgens leeg te roven. Heel anders dan de EU-elite, die NOOIT iets voor zichzelf inpikt en ALTIJD het belang van de Europese burgers op het oog heeft.
EU-critici daarentegen, zijn allemaal barbaren die niet weten wie Erasmus, Dante, Goethe en Comenius waren, en die de Europese cultuur per direct overboord willen zetten. Want het is onmogelijk om deze dichters en denkers te waarderen en tegelijkertijd kanttekeningen te zetten bij de huidige koers van de EU.’
Heel ruimdenkend hoor, deze intellectuelen.
En natuurlijk nog even een vette Godwin erachteraan voor wie het nog niet begrepen had:
Wie EU-kritisch stemt, haat vreemdelingen en is een antisemiet.
Het woord ‘catastrofe’ is hier vast alleen gekozen omdat deze ‘denkers’ geen uitzinniger term konden verzinnen.
Maar vrees niet, er is redding!
De totale ondergang van ons continent kan nog afgewend worden!
Ondergetekenden behoren tot de mensen die zich keren tegen die aangekondigde catastrofe.
Hier horen wij te zuchten van opluchting en dankbaar op te zien naar onze redders die nu in gloedvolle termen beschreven gaan worden.
Verlicht, wijs, bescheiden, moedig en onbaatzuchtig.
Het zijn Europese patriotten, talrijker dan wordt gedacht, maar te vaak berustend en zwijgzaam, die weten dat hier driekwart eeuw na de nederlaag van nazisme en fascisme en dertig jaar na de val van de Muur opnieuw een veldslag voor de beschaving wordt uitgevochten.
Waren ze maar berustend en zwijgzaam.
Maar nee, nooit kunnen ze het laten om ons met Godwins om de oren te slaan. Ze moeten en zullen ons tegen heug en meug hun wereldbeeld opdringen.
En als we niet uit verblind idealisme achter ze aan willen lopen, dan moeten we maar met schrikbeelden in het gelid gedwongen worden.
En het ergste is dat er naïeve mensen zijn die dit geloven, die werkelijk bang worden, en dan uit angst of uit misplaatst ontzag achter dit soort gewetenloze dwaallichten aan lopen.
En de lofzang op de ‘goede Europeanen’ gaat naadloos over in de volgende drogreden:
En het geheugen van Europeanen, het vertrouwen in het grote ideaal dat ze hebben geërfd en onder hun hoede hebben, de overtuiging dat alleen dit ideaal het in zich heeft gehad onze volkeren boven zichzelf en hun oorlogszuchtig verleden uit te tillen en dat alleen dit ideaal de morele kracht zal bezitten de komst van nieuwe totalitaire systemen met in hun kielzog de terugkeer van alle ellende eigen aan duistere tijden te bezweren – dat alles verbiedt hen zich gewonnen te geven.
Zucht.
Allemaal eurofiel stemmen, beste mensen, want anders gaan we weer vernietigingskampen bouwen of uitroeiingsoorlogen voeren.
Het staat er echt: alleen dit ideaal heeft het in zich gehad onze volkeren boven zichzelf en hun oorlogszuchtig verleden uit te tillen en alleen dit ideaal zal de morele kracht bezitten de komst van nieuwe totalitaire systemen met in hun kielzog de terugkeer van alle ellende eigen aan duistere tijden te bezweren.
Het enige wat onze barbaarse instincten in bedwang houdt is de EU.
Zonder de EU zijn we weerloos overgeleverd aan oorlog en fascisme, en zullen we rampzalig ten onder gaan.
Dat het de afgelopen eeuwen onze gewetenloze elites waren die elke keer het hele continent in de ellende hebben gestort, dat wordt er gemakshalve maar niet bij verteld.
Nee, het volk heeft het gedaan. Het gepeupel wil altijd maar weer oorlog voeren en vernietigingskampen bouwen.
Wat een smerige leugen.
En nu moeten we de EU-elite ineens gaan vertrouwen?
Dit keer is het wel een goede elite?
Dit keer komen er geen gekken aan het bewind die hun macht gaan misbruiken?
Deze ‘intellectuelen’ zijn zo verblind door hun eurofilie dat ze niet eens lijken te beseffen dat de EU zelf de laatste jaren steeds meer akelig totalitaire trekjes is gaan vertonen.
Of zouden ze het wel beseffen, maar graag het establishment van dienst zijn omdat ze weten dat zij toch wel bovenaan de voedselketen eindigen?
Iedereen met meer dan twee hersencellen moet toch zien dat dit stompzinnige gezwatel niets meer met de realiteit te maken heeft?
Maar de ‘denkers’ hebben nog meer op hun lever.
Vandaar deze uitnodiging tot actie.
Vandaar deze oproep in het geweer te komen op de vooravond van een verkiezing die ze aan grafdelvers weigeren over te laten.
Welja. Grafdelvers maar liefst.
Als je het hart hebt om EU-kritisch te stemmen, dan ben je een grafdelver.
Dan wil je blijkbaar de vernietiging van Europa en al haar bewoners.
En vandaar deze aansporing de fakkel over te nemen van een Europa dat ondanks zijn nalatigheden, zijn dwaalwegen en zijn bij tijd en wijle laffe daden een tweede vaderland blijft voor alle vrije mensen van de wereld.
En dat is nu juist het punt, niet geachte eurofielen: Europeanen zijn al heel lang gewend aan democratie, ze zijn inderdaad relatief vrije mensen. En daarom komen ze nu op voor die vrijheid, ze willen namelijk niet dat de EU een totalitaire dictatuur wordt.
Geloven deze woordkunstenaars werkelijk dat ze bezig zijn om op te komen voor de vrijheid van de Europeanen?
Of weten ze maar al te goed voor welke belangen ze hier eigenlijk opkomen?
Het lijkt erop dat deze zogenaamd edele denkers inderdaad willens en wetens de komende dictatuur van dienst willen zijn.
Lees verder en huiver.
Onze generatie heeft een fout begaan.
Net als de negentiende-eeuwse Garibaldi-aanhangers die als een mantra ‘Italia se fara da se’ (Italië zal zichzelf maken, uit zichzelf) bleven zeggen, dachten wij dat de eenheid van het continent vanzelf wel tot stand zou komen, zonder enige vorm van wilskracht of inspanning.
We verkeerden in de illusie van een organisch groeiend Europa, dat verankerd in de natuur der dingen ook zonder ons tot stand zou komen, zelfs als we niets deden, omdat het ‘historisch onvermijdelijk’ was.
Ai, hier daagt een inzicht.
De openbaring nadert.
Welke vreselijke fout heeft deze generatie begaan?
De elite dacht dat het zonder dwang zou kunnen, dat het met manipulatie en leugens zou lukken om de Europese landen te laten opgaan in een megalomane superstaat.
Mensen zoals Juncker dachten dat de Europeanen er wel in geluisd konden worden:
“Wir beschließen etwas, stellen das dann in den Raum und warten einige Zeit ab, was passiert. Wenn es dann kein großes Geschrei gibt und keine Aufstände, weil die meisten gar nicht begreifen, was da beschlossen wurde, dann machen wir weiter – Schritt für Schritt, bis es kein Zurück mehr gibt.” (Der Spiegel, 27 december 1999)
Vrij vertaald: ‘We besluiten iets, wachten dan even af, en als er geen ophef over komt omdat de meesten niet doorhebben wat besloten werd, dan zetten we de volgende stap.’
Maar helaas voor de EU-elite, de mensen beginnen wakker te worden, en dus bestaat nu het risico dat de Europese Superstaat in gevaar komt.
Brexit; EU-kritische regeringen in Polen, Hongarije, Italië en Oostenrijk; gele hesjes in Frankrijk en opstand in Barcelona, dat moeten we niet hebben.
En dus is de tijd voor harde maatregelen aangebroken:
We moeten ophouden met dat geloof in de voorzienigheid.
Met dat luie Europa, beroofd van veerkracht en denkkracht, moeten we breken.
We hebben geen keuze meer.
Als het populisme aan de poort rammelt, moeten we pal voor Europa staan, of te gronde gaan.
Terwijl overal de nationale onafhankelijkheid op de loer ligt, moeten we de politieke daadkracht opnieuw omarmen of toelaten dat overal rancune, haat en hun nasleep van treurige gevoelens het overnemen.
De nationale onafhankelijkheid ligt op de loer.
Dat is het gevaar mensen, die nationale onafhankelijkheid.
Stel je toch eens voor dat landen hun soevereiniteit terug zouden veroveren op de EU, dan gaan we te gronde!
Dan gaat de Europese Superstaat te gronde, zullen onze ‘denkers’ bedoelen.
En hoezo politieke daadkracht?
Is dat een eufemisme voor keihard alle tegenstand neerslaan?
Het lijkt er wel op als we de volgende regel lezen:
En tegen de volksopruiers die van Parijs tot Rome, van Dresden tot Barcelona, Budapest, Wenen en Warschau met het vuur van onze vrijheid spelen, moeten we nu in opperste nood de noodklok luiden.
Heeft iemand de laatste tijd nog de afschuwelijke beelden bekeken van het grove politiegeweld tegen de gele hesjes in Parijs?
Deze gele hesjes hebben niet eens een leider – een volksopruier zoals de ‘grote denkers’ beweren – het zijn gewone mensen die al maanden de straat op gaan.
En ze worden meedogenloos in elkaar geslagen, maar volgens de elitaire Fransman Bernard-Henri Lévy – schrijver van dit stuk – blijkbaar nog niet meedogenloos genoeg.
En ook Rome (migratie-inperker Salvini), Dresden (Pegida), Barcelona (de Catalanen), Budapest (die verrekte Orban), Wenen (Sebastian Kurz) en Warschau (die eigenwijze nationalistische Polen) moeten gedisciplineerd worden.
We kunnen toch niet hebben dat mensen op democratische wijze invloed uitoefenen, of zelfs – als hun leiders niet naar democratische uitingen willen luisteren – de straat op gaan.
Het gepeupel moet zijn plek kennen, en die plek is onderaan.
En voor het geval we nog niet begrepen hadden voor welk verschrikkelijk gevaar wij Europeanen behoed moeten worden, sluiten de hoogstaande schrijvers voor de zekerheid nog maar eens af met een daverende Godwin:
Want achter het vreemde echec van Europa dat zich aftekent, achter de nieuwe crisis van het Europese bewustzijn die voortdurend alles afbreekt wat de grootsheid, de eer en de welvaart van onze samenlevingen uitmaakte, ligt de kern van de zaak, en dat is het op losse schroeven zetten – zonder precedent sinds de jaren dertig – van de liberale democratie en haar waarden.
Als iemand na het lezen van dit manifest nog de neiging heeft om eurofiel te gaan stemmen, moet hij zich na laten kijken.
De liberale democratie en haar waarden zijn allerminst veilig bij deze charlatans.
Als wij werkelijk hechten aan de grootsheid, de eer en de welvaart van onze samenlevingen, dan zijn we het aan onze eer verplicht om bij de komende Europese verkiezingen keihard aan de noodrem te trekken.
Niet omdat we antisemitisch zijn, want dat zijn we niet.
Niet omdat we vreemdelingen haten, want dat doen we niet.
Niet omdat we geen samenwerking met andere landen willen, want dat willen we wel.
Maar omdat we opstaan voor de werkelijke waarden van Europa: vrijheid en democratie.
Dit is misschien wel onze laatste kans om het totalitaire EU-project te stoppen.
