Knettergek de weg op.

Hoe ouder, hoe gekker

Het zal je maar gebeuren, je wordt ouder en iedere dag zit je huis vol mensen die je niet kent. Jouw vrouw herken je niet meer. Je denkt dat ze de partyplanner is die al die vreemdelingen een sleutel geeft, zodat ze in jouw huis kunnen feestvieren. En die mensen jatten alles wat los en vast zit. Jouw scheerapparaten, haarborstel en schoenen zijn gewillige objecten. De politieagenten op het wijkbureau kennen je bij naam, omdat je er twee keer in de week zit. Dan wel omdat je aangifte van diefstal doet, dan wel omdat je de weg naar huis niet meer weet. Oh ja, en jouw scootmobiel zorgt voor heel wat blauwe schenen, omdat je soms vergeet wat de rem is. Als je in de rij voor de kassa staat om af te rekenen, kun je zo behoorlijk de rij laten opschrikken. Dan gaan we er wel even vanuit dat je scootmobiel het doet, want regelmatig is hij leeg, omdat je hem vergeet op te laden.

Kinderen en kleinkinderen hebben hemel op aarde bewogen om jou en oma ervan te overtuigen dat je niet meer kon rijden. De overredingskracht: twee “vergeten” stoplichten en bijna inrijden op de voormalig Amerikaanse ambassade. Zou toch iets zijn: “verwarde man rijdt bij Amerikaanse ambassade naar binnen”. En dan is het ook echt een verwarde man. Je hebt op dat moment geen flauw idee waar je bent.

Verwarde man rijdt op Amerikaanse ambassade in

Blij dat ik rij, senioren editie

Maar BV Nederland heeft nu iets uitgevonden: Op zoek naar dementerende ouderen onder het mom: Blijven rijden met de ziekte van Alzheimer. De huisarts heeft hem aangemeld bij het onderzoek van SWOV waarbij ze de rijgeschiktheid van beginnende dementerende in de praktijk willen onderzoeken. En bij dit onderzoek willen ze ook kijken hoe lang de houdbaarheid van de beoordeling “geschikt om te rijden” is. Dat gaat als volgt:

1. De automobilist met Alzheimer vult thuis zelf een vragenlijst in over de moeilijkheden die ze ervaren bij het autorijden.
   • Ik geloof dat opa alleen heeft ingevuld dat hij last had met in- en uitstappen. Hij probeert wanhopig de gehandicaptenparkeerplaats toegekend te krijgen.
2. Een testdag met een neuropsychologisch onderzoek, een aantal tests zoals reactietests en ogentests, een gesprek met een psycholoog, een test op herkenning van gevaarlijke situaties in het verkeer en rijden in een rijsimulator .
   • Opa bereidt zich voor door in zijn boekenkast op zoek te gaan naar het theorieboek van zijn kinderen van een aantal decennia geleden.
   • Nadat opa 3x aangifte van diefstal heeft gedaan voor dit boek, besluit hij dat het tijd wordt om een nieuw theorieboek aan te schaffen. Dus wordt iedereen naar de ANWB gestuurd om zo aan een theorieboek te komen.
   • Ook maakt hij zijn dagelijkse rondje op de afgesloten parkeerplaats, waarbij er iedere week nieuwe krassen en deuken te bewonderen zijn. Hierbij krijgt iedereen de schuld, vooral die feestende mensen in huis, terwijl hij ijverig staat te poetsen.
3. Installeren van een kastje en camera in de auto. Deze apparatuur registreert het rijgedrag en de gezichtsuitdrukking van de bestuurder. In geval van nood waarschuwen de observanten de hulpdiensten. De bestuurder krijgt het advies weer te gaan rijden, zodat ze het rijgedrag in kaart kunnen brengen.
   • Het kastje noch de camera kunnen handmatig worden uitgeschakeld. Alle bestuurders van de auto worden gemonitord, maar alleen de beelden van de bestuurder waar het om draait nemen ze mee in hun advies.
4. Rijexamen bij een CBRvestiging.
   • Opa bereidt zich wederom voor met zijn theorieboek. Als voormalig rij-instructeur in het leger vermoed ik dat hij met vlag en wimpel slaagt. Maar mocht dit niet het geval zijn… Deze rit heeft geen gevolgen voor het rijbewijs.Na stap 2 tot en met 4 worden de resultaten teruggekoppeld.
     

     In een dergelijke truck gaf opa decennia geleden rijles

5. Daarbij krijgt de deelnemer een vrijblijvend advies met betrekking tot de rijgeschiktheid en veilige mobiliteit.
6. Het kastje en de camera blijven nog een aantal maanden hangen om het vervolg te kunnen monitoren.

Persoonlijk juich ik onderzoek toe en ben ik het er in theorie mee eens dat ze moeten onderzoeken wat voor impact diverse ziektes op de rijvaardigheid hebben. Maar als ik de persoonlijke situatie van mijn opa bekijk, is dit een ander verhaal. Knettergek gaat hij de weg op. Ik vermoed dat de politie er de komende maanden wel zoet mee zal zijn om hem keer op keer thuis te brengen, omdat hij de weg niet meer weet of omdat zijn sleutels “gejat” zijn. Of dat hij iemand omver rijdt, omdat hij die ervan verdenkt de spullen te hebben gejat.

Al met al

Ik begin oud te worden, want ik verlang hevig terug naar vroeger. Dat oude mensen gezellig met elkaar in een bejaardentehuis zaten, spelletjes deden en met een busje met elkaar boodschappen gingen doen (of naar de kerstmarkt ofzo). Tijd voor de zelfrijdende auto, want de komende generatie senioren wordt nog veel eigenwijzer.