Het heeft even geduurd, maar hij hangt! Ik heb het natuurlijk over de (definitieve) vlag die als symbool van Neerlands trots en nationalisme fier wappert (zolang de ventilatoren op vol vermogen staan tenminste) in de Tweede Kamer der Staten-Generaal.
Zelf ben ik in principe voorstander van een dergelijk initiatief. Iets met symboliek, identiteit en democratische kernwaarden waar ‘ wij’ als natie voor staan. Bovendien lijkt het me een geinig idee als -in het kader van het goede voorbeeld aan scholieren geven– deze vlag dagelijks gehesen wordt, waarbij de Kamerleden voluit het Wilhelmus zingen.
Zoals gezegd is men hierbij niet over één nacht ijs gegaan. Nadat de SGP vorig jaar met het idee kwam om de Tweede Kamer op te leuken met een vlaggetje, werd zeven weken later de tijdelijke oplossing geïnstalleerd. Een prima praktijkvoorbeeld van wat er allemaal mis kan gaan als met belangrijke zaken, zoals het plaatsen van een vlag, niet uiterst secuur te werk wordt gegaan.
Voor 500 euro werd er namelijk een te glimmende, te kleine vlag neergezet die ook nog eens geplaatst was op een vierkante houder, waardoor hij de uitstraling van een kaasprikker had.
Wat doe je in zo’n geval? Je laat kamervoorzitter Arib de huisarchitect aan het werk zetten, die deze kaasprikker vervangt door ‘een vlag met meer grandeur en klasse’. In slechts zeven maanden slaagde hij erin om met een nieuw ontwerp te komen en nadat ook Alexander Pechtold als hoofd van de kunstcommissie zijn akkoord had gegeven kon de nieuwe vlag geïnstalleerd worden. Kosten van dit project: 12.000 euro.
Omdat ook ik de Mastercard-reclame wel eens heb gezien, weet ik dat sommige dingen onbetaalbaar zijn. Niettemin denk ik dat 12.000 euro voor een vlaggetje een ietsiepietsie aan de hoge kant is. Laten we voor het gemak eens kijken wat huisarchitect Askon Eden heeft geleverd voor dit bedrag.
Allereerst is er natuurlijk de vlag zelf. Deze moest een maatje groter en minder glimmend. Askon Eden koos daarom voor een groter formaat vlag van geweven polyester en bovendien is Het vlaggendoek dubbel genaaid waardoor-ie veel mooier valt, aldus de huisarchitect. Klinkt voor mij als leek allemaal alsof hier uitgebreid over is nagedacht en kosten nog moeite gespaard zijn. Totdat we even googlen en zien dat dit gewoon standaard is bij vlaggen, en dat een rood-wit-blauw doek dat aan dezelfde voorwaarden voldoet voor vier tientjes bij je thuisbezorgd kan worden.
Zou het dan het chicque klinkende perenhout zijn dat zo mooi aansluit bij de meubels in de Tweede Kamer? Ik ben te lui om precies te onderzoeken hoe duur perenhout precies is. Maar de constatering dat dit soort hout ook uitermate geschikt is voor de BBQ of smoker en dan nog geen euro per kilo kost, doet vermoeden dat dit materiaal de 12.000 besteedde euro’s niet echt rechtvaardigt.
Blijft over de vlaggenstok. Aanvankelijk zou deze ook van perenhout zijn maar uiteindelijk is gekozen voor van gepareld aluminium omdat dit zo mooi aansluit bij de scheurkalender in de kamer. Op internet kom ik in eerste instantie geen vlaggenstokken tegen van dit materiaal. Wel vind ik een bedrijf dat dit materiaal op maat kan maken. Toch maar eens een belletje doen met de firma Kuipers van den Berg, die hier ongetwijfeld meer over weet. ik word vriendelijk te woord gestaan door iemand die me uitlegt dat de basiskosten om zo een vlaggenstok te laten maken hooguit 200 euro zal zijn. Omdat het mogelijk is dat er voor speciale (maar volgens hem onnodige) afwerking is gekozen, zou dit kunnen oplopen tot 3 a 400 euro.
Zelfs met de beste wil van de wereld is het dus moeilijk voor te stellen dat je niet behoorlijk wordt afgezet, als je meer dan 2.000 euro betaalt voor een dergelijke vlag met toebehoren.
Zoals gezegd ben ik op zich voorstander van een vlag in de Tweede Kamer omdat je hier een signaal mee afgeeft waar je als Nederland(s parlement) voor staat. Wellicht dat het zelfs iets kan doen om het kelderende vertrouwen in politici enigszins te herstellen.
Wanneer je echter 12.000 euro aan belastingcenten over de balk gooit is het een compleet ander signaal dat je afgeeft. Namelijk het signaal dat politici inderdaad niets geven om de burger. Een signaal dat het volstrekt normaal is dat journalisten vrolijk meelachen over de wijze waarop het recht op transparantie in de politiek wordt verloochend. Een signaal dat het logisch is dat premiers wegkomen met gedraai, gelieg en semantische onzin omdat een coalitie in stand moet worden gehouden. En een signaal dat het niet raar is dat een partij die is opgericht om de burger meer inspraak te geven, het referendum om zeep helpt omdat het pluche belangrijker is dan idealen.
Wat overblijft is een gevoel bij burgers dat het niet alleen de vlag is, die dubbel is genaaid.
