Graag neem ik jullie mee naar 2013. Dat is voor sommigen onder ons al heel heeeel lang geleden. Dit was het jaar dat pijnlijk zichtbaar werd hoe makkelijk het was om een Kamerlid te huren, want te koop daar moet je iets meer je best voor doen.
Het TV programma RamBam toonde aan dat je met een nep-bedrijf (spermabank) een nep issue (tekort aan sperma donoren in Nederland) met een kleine 13.000 eypo het op de agenda werd geplaatst van ons eigen parlement en een minister die er onderzoek naar ging doen…
Link naar de aflevering: HIER
Dit deed wat stof opwaaien. Zelfs de Beroepsvereniging Voor Public Affairs (de lobbyclub voor lobbybedrijven) ging er zich tegen bemoeien. De Public Affairs consultant lobbyist, Frans-Anton Vermast op dit moment Smart City Ambassadeur van Amsterdam, heeft Kamerleden “buikspreekpoppen” genoemd en dat gaat volgens de BVPA te ver. Dat het in de praktijk zo werkt, tja daar hoor je dan weer niemand over.
Nieuwspoort
Waar men wel over de zeik ging was het heimelijk filmen in Nieuwspoort. Het ons-kent-ons cafe De sociëteit waar er wel hele bijzondere regels gelden die niet openbaar zijn… Deze sociëteit neemt ook een bijzondere plek in in onze parlementaire democratie. Niet alleen is het gelegen in het Tweede Kamergebouw, maar biedt media, lobbyisten, politici en anderen de mogelijkheid om elkaar te ontmoeten zonder dat er een bezoeker geregistreerd wordt, waar je later eventueel op afgerekend zou kunnen worden.
Dus we kunnen vaststellen dat hier zaken plaatsvinden die een zekere mate van geheimhouding vereisen en zeker niet in het openbaar zouden kunnen. De vraag die dan opdoemt is wtf?? waarom wordt dit toegestaan? Immers vervullen Kamerleden een openbare functie en deze zou controleerbaar moeten zijn door ons vervelende burgers.
Wet Financiering Politieke Partijen
Komen we bij de wet. De wet die zo op het eerste gezicht allemaal regeltjes voorschrijft hoe een politieke partij aan geld kan komen. Echter is er een heel groot gapend gat: alles wat een politieke partij direct ontvangt moet worden opgegeven. Alles wat iemand in privé bekostigt dat niet direct de partij dient niet. Klinkt ingewikkeld en laat het me je uitleggen.
In dit geval verzin ik een Kamerlid en heet ik Kuzu. Niet te verwarren met de DENKer.
Ik wil graag verkozen worden en ik sta op de niet verkiesbare plek 38 op de lijst van de nieuwe partij, KwetsVD. Ik kan er van uitgaan dat de partij mij niet een budget toekent om mijn persoonlijke campagne te bekostigen. Dat komt doordat een partij zich op hooguit richt op de top 2 of 3 van de kieslijst. Wat doe ik dan als aankomend politiek talent?
- Ik mag mijn eigen campagne vanuit mijn privé vermogen financieren. Er is geen wet die me dit verbiedt.
- Ik mag in privé als natuurlijk persoon geld lenen (van wie dan ook) om mijn campagne te financieren, wederom uit eigen vermogen, en net zoals hierboven is er geen wet die mij dat verbiedt.
- Iedereen mag mijn campagne betalen zolang ik niet direct weet wie daar achter zit en zolang ik het niet geldelijk heb ontvangen. Wfpp, Artikel 23 lid 1
- Een bijdrage wordt gedaan via een afdeling van de partij ten bate van mijn persoonlijke campagne want ook dat wordt niet geregistreerd. Wfpp, Artikel 24
- Als je eenmaal gekozen bent wordt je in de praktijk niet meer verwijderd. Regelement van Orde, Artikel 3
Je kunt zien dat er meer aan de hand is waar het financieren van Kamerleden betreft. Dat er nieuwe regels komen, helemaal goed. Maar tegelijkertijd weet elk politicus ook wel dat er bepaalde gaten toch moeten blijven. Reden, iedereen maakt hier gebruik van. Veelal zijn het de mensen die het hardst roepen dat dat niet het geval is het meest schuldig aan dit soort praktijken.
Wat kunnen we doen?
Om te beginnen vervullen politici een publieke functie. Ten goede van de transparantie zou ik voorstellen om de geheimhouding die geldt op belastingaangiftes op te heffen voor publieke personen. Daarmee bedoel ik politici die zitting nemen in de Eerste en Tweede Kamer of benoemd worden in een kabinet.
Elke politieke partij en elk lid van de Eerste-, Tweede Kamer en Kabinet wordt jaarlijks ge-audit om de financiën te laten controleren. Dit kan door bijvoorbeeld de FIOD of Belastingdienst uitgevoerd worden om belangenverstrengeling tegen te gaan.
Als er sprake is van misstanden door een lid of partij, dit altijd het gevolg heeft dat tenminste het lid wordt verwijderd. De partij is dan de zetel kwijt en de stemmen worden verdeeld over de overige partijen. Bovendien moet de mogelijkheid opengelaten worden dat het verwijderen van een partij uit het Parlement mogelijk moet zijn wanneer dit het geval is bij meer dan 3 van de verkozen leden van de partij.
Bij elke indiening (motie, vraag, amendement, wet en AMVB) moet worden vermeld wie er bij betrokken is geweest. Ook moet alle communicatie, waaronder documenten zoals position papers, openbaar moeten worden gemaakt die tot de totstandkoming hebben geleid. Hier vallen dus ook organisaties en bedrijven onder. Je bent immers of transparant of niet.
Bottomline
In Nederland kennen we een overdadige controleer cultuur als het om fraude gaat. Als er van iemand in de bijstand verwacht wordt dat hij of zij soms minutieus maandelijks moet rapporteren. Hieronder valt wat hij of zij heeft gedaan, uitgegeven en verdiend heeft. We mogen toch wel hetzelfde, of zelfs meer, verwachten van mensen die door ons gekozen zijn om ons te vertegenwoordigen? Het maken van wetten of goed of afkeuren heeft in ieder geval meer impact op de samenleving dan iemand die een uitkering ontvangt.
