Soms kom ik nieuws tegen waarvan ik zoiets heb van “Huh?!“. Nu ook weer. De redactie van de Volkskrant verwijst met haar bericht: “Cappuccino Index: Nederlander niet meer dan half kopje koffie per dag kwijt aan EU” naar een publicatie van Politico. Hierin wordt gesteld dat Juncker en z’n uitspraak grotendeels waar is. Die stelde namelijk dat EU niet meer kost dan “een kopje koffie” per dag.
Ik zal u even uit de droom helpen dat het niet ophoudt bij enkel de begroting van de EU. Het gaat ook om de gevolgen van regelgeving. Regelgeving die veelal bij elkaar gelobbyd is. Regelgeving die verregaande implicaties heeft op alles wat wij doen, kopen en binnenkort ook denken.
Vanuit mijn werkveld, aanbestedingen, wordt het met elke nieuwe versie van de wet het meer en meer complex. Waardoor je monopolies in de hand werkt en bestaande verstevigt. Hoeveel kans maakt een MKB’er door in te schrijven op een aanbesteding van een gemeente of overheid? Weinig kan ik u melden. Vandaar dat het animo onder ondernemers bedroevend laag is om te participeren in dit juridische circus. Hier gaat het om EUR 73mld aan overheidsuitgaven dat er per jaar doorheen gaat. Een slordige kwart van de begroting.
Laat staan de gevolgen voor het MKB en burgers met de in inwerkingtreding van Payment Service Directive 2 wetgeving, of wat dacht u van de General Data Protection Regulation die bij ons Algemene Verordening Gegevensbescherming heet. Nemen we deze cijfers ook mee? Tuurlijk niet.
En zo zijn er tientallen en waarschijnlijk honderden voorbeelden te noemen wat de gevolgschade is die de EU aanricht met wetgeving die veelal bijster weinig doet voor de Europese burgers.
Daarnaast smijt de overheid genoeg geld over de balk. Hierover bestaat wel verontwaardiging maar dit heeft meestal weinig tot geen gevolgen voor ons als individuen of als samenleving. De daadwerkelijke kosten komen dichter in de buurt van een tweetal Siemens EQ.9 Espresso apparaten per persoon per jaar als we het zuiver doorrekenen in plaats van een kop cappuccino.
