Een ieder heeft gelukkig het recht in ons land om het oneens te zijn met iemands mening. Je kunt niet verplicht worden om iemand’s opvattingen te lezen noch te begrijpen. In de publieke ruimte staat je het vrij om door te lopen of iemand te negeren en op de socials kun je iemand blocken. Een goed recht.
Echter heeft dit ook z’n keerzijde. Wanneer volksvertegenwoordigers bijvoorbeeld dit recht omzetten tot politiek wapen. Je kunt op deze wijze heel effectief juist de extremisten en totaal gestoorden toelaten om in het openbaar te laten zien hoe ‘ernstig’ een situatie is. Maar ook om elke vorm van gegronde kritiek monddood te maken. Elk van je, bijna, miljoen volgers krijgt haast alleen met mensen te maken die je het aller ergste verwensen of die haast religieus fanaat van je zijn. Beiden versterkt elkaar. Tenzij je iemand krijgt die valide vragen gaat stellen en daarbij beschaafd blijft. Dat is het grootste gevaar.
Iemand die vragen stelt zoals: Is er nu meer of minder Islam, terrorisme of immigratie sinds u aantrad? Wat heeft u dus de afgelopen 20 jaar bereikt met 10+ zetels? Is dit beledigend? Bedreigend? Of hoor je dit soort vragen simpelweg niet te stellen aan welke partijleider dan ook? Wat het ook was, het was voldoende om geblocked te worden. Niet alleen tot de persoon zelf maar ook zijn volgers.
Zo blijft het circus in stand. Kampen die over en weer aan het schreeuwen zijn zonder dat er een oplossing in het verschiet ligt. Niemand komt een stap dichterbij een oplossing en de schreeuwers domineren elke discussie. De winnaars? Die zitten met 150 man/vrouw + gevolg in Den Haag te denken hoe zij de volgende verkiezingscampagne moeten voeren en de verschillen tussen ons burgers nog harder kunnen benadrukken. Het gevolg: oplossen van problemen aldaar is haast in niemand z’n voordeel.
