Charlottesville
Hoe America vaart, volgt Europa. Of het nou gaat om entertainment, zaken of politiek. Dit haal ik aan omdat wat er heeft plaatsgevonden in Charlottesville geen op zichzelf staand incident was. Het is een onderstroom die nooit is verdwenen. Je zult altijd een groep mensen hebben dat zichzelf geroepen voelt om voor ‘de natie, volk, religie en de leider’ op te komen. Gesterkt met een selectieve kijk op haar eigen geschiedenis trekt zij ten strijde tegen het, in hun ogen, overduidelijke onrecht wat er plaatsvindt. En dan vooral tegen de eigen groep. De gevestigde politiek, zo blijkt, is niet in staat hierop effectief te reageren. Je kunt namelijk geen (maatschappelijke) discussie voeren met een groep die noch weigert zelfkritisch te zijn, noch openstaat voor andere ideeën.
Nationalistische partijen
Vooraf: voordat ik wederom met 20+ man/vrouw/anders in een Twitter-discussie beland: De PVV is nationalistisch maar zijn geen nazi’s. Dat eerder genoemde verklaart ook het succes van bepaalde politieke partijen. En de achterban: “Ja maar hij zegt het wel”. Prima. Maar daar los je geen probleem mee op. Al bijna 20 jaar niet. Specifiek deze democratische partij (welke geen leden heeft) blijft wel groeien. Waar een reguliere partij keihard bestraft zou worden bij gebrek aan resultaat, blijft deze partij daarentegen groeien. Een normaal mens zou denken dat daar het om fundamenteel 1 issue gaat, men hierop de partij zou afrekenen bij een verkiezing. Voorbeelden zat wat betreft niet werkbare of totaal ridicule oplossingen. Van, in hun ogen, eenvoudig doorvoeren van grondwetswijzigingen tot het opzeggen van fundamentele internationale verdragen. Dat zijn zaken waar een verstandig burger, waar deze partijen een nijpend tekort aan hebben, of politicus voorzichtig mee omspringt. Je kunt immers onmogelijk alle gevolgen en risico’s overzien. En het terugdraaien van een dergelijk besluit is veel lastiger.
Daarom trek ik de conclusie dat het oplossen van problemen nooit in het belang van dit soort partijen is. Stel je oplossing wordt toegepast. Dan loop je enkel en alleen het risico om hierop afgerekend te worden. Waar je wel mee moet komen zijn wetsvoorstellen die nooit op een meerderheid kunnen reken of welke gewoonweg niet toegepast kunnen worden. Je kunt hierdoor heel makkelijk, en specifiek, aan de eigen achterban laten zien dat ‘ze‘ je niet moeten. Dat je niet serieus genomen en genegeerd wordt. Dat de mening van bijna, met inbegrip van de nieuwe partijen, 2,5mln burgers niet belangrijk zijn voor de ‘gevestigde orde‘. Wat ik hoop is dat dit soort partijen hun eigen handelen eens in een bredere hedendaagse en historische context plaatsen. Levert dit meer macht op of draagt dit bij dat je een heel naar gedachtegoed aanwakkert?
Rome was niet gebouwd in een dag
Het gebrek aan kennis in het algemeen en dan met name historisch besef bij Kamerleden is niet nieuw te noemen. In mijn ogen gaat het hen een stuk slechter af dan het pre-Google tijdperk. Om een voorbeeld van een paar dagen terug te noemen: Hans Wiegel z’n stuk over Thierry Baudet.
https://twitter.com/FrankVanZuilen/status/896318892959830016
Lof. Thierry blij. Alle Thierry fans blij. Maar iedereen is bijvoorbeeld de nacht van Wiegel vergeten en hoe hij in z’n eentje het correctief referendum, een van de fundamentele zaken van het FvD, heeft gesloopt in 1999. No one cares. Het gaat om het gewin op de korte termijn en dan vooral het persoonlijke gewin van Thierry zelf.
Wij, als burgers, moeten behoedzaam zijn. Zaken die onze macht vergroten of de huidige macht verdelen zijn vaak in ons voordeel. Partijen die vooral claimen dat zij het antwoord zijn, welke vaak gecentreerd zijn rond 1 persoon, zijn áltijd tegen de belangen van burgers. Je hoeft mij niet op m’n woord te geloven. Zie enkel wat er nu gaande is in de wereld en de geschiedenis van de afgelopen 2.000 jaar.
De Europese geschiedenis, en zelfs recentelijk, leert men dat een dictator doorgaans niet van de ene op andere dag de macht grijpt. Dit is een proces dat vaak jaren en soms tientallen jaren broeit voor het zich manifesteert. Men bagatelliseert vandaag de dag nog steeds dit probleem en doet het af als doemdenken. Terwijl er steeds meer aanwijzingen zijn in onze westerse samenleving dat dit sentiment niet alleen aan het groeien is, maar ook dat het ook versnelt.
Op gevestigde politici hoef je niet te rekenen. Weg zijn de meet-ups, de slogans en de verkiezingsretoriek. De nieuwe partijen? De nieuwe verkozen politieke partijen bakken er tot nu toe nog weinig van. Het lijkt erop dat zij zich langzaam aan aanpassen aan de de juist gehekelde ‘gevestigde orde’. Het bij hen nu haast enkel gaat om peilingen, zetels en hoe vaak men verschijnt in de media. Met wat boeit haast niemand* wat. Niets over samenwerking met anderen, voorstellen of elk ander inhoudelijke reeds bereikte. Als je een beetje objectief bent onderschrijf je dit, als je dat niet bent dan heb je haast voorgeprogrammeerde excuses die dit, vooral voor je ‘gevoel’, verklaren. Tot welke groep behoor jij?
#thedangerofimage
* Voor de humor raad ik je van harte het commentaar onder deze link aan.
