Nadat de afgelopen week in Jerusalem duizenden mensen de straat opgingen voor de gaypride, ook in Amsterdam de grachten volstroomden en er nogal wat te doen is over genderissues, ook een stukje van mij over deze onderwerpen. Waarom? Drie redenen:
- omdat het kan.
- omdat het in deze tijd van genderdiscussies en (gay)prides nu eenmaal een hip onderwerp is en het als beginnend stukjesschrijver nu eenmaal geen kwaad kan om te schrijven over dingen die mensen (blijkbaar) bezighouden.
- Omdat ik oprecht zit met een aantal vragen en overpeinzingen die ik best met jullie wil delen for what it’s worth.
Genderneutraliteit:
De afgelopen weken was er dus nogal wat te doen over het voornemen van gemeenten en bedrijven als de NS om genderneutrale aanspreekvormen te gaan gebruiken. Stiekem hoop ik dat deze hele discussie niet veel meer is dan het opvullen van de komkommertijd. Mocht dit niet het geval zijn kan iemand me dan alsjeblieft uitleggen wat voor essentieel punt ik over het hoofd zie dat ik dit echt een non-discussie vind?
Beginnend met de –soms overdreven felle– tegenstanders. Wat zit er achter jullie afkeer om mensen genderneutraal aan te spreken? Zoals gezegd snap ik er geen bal van waarom dit momenteel zo een hot topic is. Maar als er mensen zijn die we een plezier doen door in ons taalgebruik wat genderneutraler te werk gaan, wat voor kwaad doet het jou dan en vooral wat kan het je überhaupt schelen? Voel je je echt beledigd als je als mens en niet als man of vrouw wordt aangesproken?
En dan de voorvechters. Zie ik iets over het hoofd als ik denk dat als dit hetgeen is waar de pijlen momenteel op gericht worden, het meeste werk -in ieder geval op overheidsnivo- wel klaar is? Welke diepere achtergronden mis ik als ik denk dat er weinig aan de hand is als iemand zonder wat voor anti-LBGTQQIAP2 intentie dan ook spreekt over dames en heren?
Er is natuurlijk nog een optie: de bureaucratische verklaring. Misschien (en wellicht hopelijk) valt alles te herleiden op goedbedoelde maar volkomen onwetende en onbenullige ambtenaren die beslissingen nemen die mensen nauwelijks een bal kunnen schelen. Gooi daar nog een komkommertijd tegenaan en je hebt een discussie die groots lijkt maar bij nader onderzoek niemand echt interesseert.
Kortom; als je deze discussie echt relevant vindt WAAROM?
De (gay)pride
Allereerst vraag ik me af of er voor de homogemeenschap -en dan zeker de voorvechters van homorechten van het eerste uur-überhaupt nog wel iets aan is. Toen ik vorig jaar een kijkje kwam nemen vond ik één en ander vooral een beetje een trieste bedoening. Terwijl overwegend brave en veelal commerciële boten (die bij mijn weten zo goed als niets met de homogemeenschap te maken hebben) door de grachten paradeerden, stonden duizenden mensen -mijzelf incluis- langs de kant alsof ze aapjes aan het kijken waren.
Wellicht is het wel iets om trots op te zijn. Dat we met zijn allen een niveau hebben bereikt dat we niet meer hoeven te vechten voor gelijkheid maar vieren wat we bereikt hebben. Natuurlijk ben ik mij ervan bewust dat ook in het vrije Nederland er genoeg voorbeelden zijn van (religieus) fanatisme, er ongetwijfeld nog teveel mensen in de kast zitten of zelfs het slachtoffer zijn van geweld. Maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat het in Nederland behoorlijk goed gesteld is met de emancipatie van de LGBT-gemeenschap. Of ben ik een dom, naïef heteromannetje dat totaal niet ingevoerd is in de homogemeenschap (in de breedste zin van het woord) en daarmee simpelweg geen oog heeft voor de issues die weldegelijk nog spelen? Mocht dat laatste het geval zijn, is de pride –dus geen gaypride maar een algemeen vertoon van trotsheid– in de huidige vorm dan niet juist contraproductief?
Zo zijn er christenen die zich storen aan de verloedering van kerstmis. Voor veel kerstvierders staat immers niet de religieuze boodschap centraal, maar is het vooral een reden om culinair los te gaan en elkaar kadootjes te geven (tot het nivo dat niet iedereen begrijpt dat ik als jood niet meedoe aan het vieren van de geboorte van de christelijke Messias). Als ik kijk naar de manier waarop de pride steeds meer losgekoppeld lijkt te zijn van de aanvankelijke boodschap, kan ik niet anders dan me afvragen of het niet verworden is tot jullie kerstmis.
Pinkwashing
En dan nog een laatste dingetje dat me met betrekking tot dit onderwerp bezighoudt. Omdat het mijn werk is om te weten welke zaken er in de joodse wereld in het algemeen en Nederland in het bijzonder spelen, kwam ik een artikel tegen over de Chigago Dyke March Hier werden mensen geweerd omdat ze met een regenboogvlag met davidster liepen en er zelfs voor uitkwamen zionist te zijn. Toen ik hier verder op doorzocht kwam ik een aantal artikelen tegen over pinkwashing; het promoten van homovriendelijkheid om zo andere tekortkomingen te verdoezelen.
Ik kan het me bijna niet voorstellen maar dit is toch niet een serieuze stroming binnen de LGBT-gemeenschap? Dat er mensen zijn die geloven dat als als je je als LGBT-er in Israël vrijelijk kan uiten, kan samenleven als getrouwd stel, kinderen mag adopteren en op alle andere manieren deel van de maatschappij bent zoals alle burgers, dit alleen is omdat de racistische en fascistische drijfveren van de zionistische Apartheidsstaat Israël je zand in het ogen willen strooien. Je zou bijna denken dat je als LGBT-er beter in Rusland, Tsjetjenië of Iran kan zitten dan in gaymetropool Tel Aviv.
Mocht je na het lezen van dit stukje van mening zijn dat ik de plank volledig missla en de behoefte hebben mij hierop te wijzen dan zijn dit volgens mij de kernvragen om je op te focussen. In ieder geval zijn het de voornaamste oprechte vragen die blijven hangen na het formuleren van mijn overpeinzingen:
- Hoe ver waren Koot en Bie hun tijd vooruit? Oftewel is het genderneutraal aanspreken van mensen echt een issue, en zo ja waarom is het volgens jou dan zo belangrijk om dit juist wel/niet te doen?
- Hoe moet ik de pride beoordelen? Is er zo een nivellering opgetreden dat het niet veel meer is dan een jaarlijks feestje met hooguit een algemene boodschap voor (homo) inclusiviteit en diversiteit? Of zijn er weldegelijke echte issues die meespelen?
- Wat zijn (in Nederland) dan de grote issues die ik over het hoofd zie, die LGBT-gemeenschap belet volwaardig deel te nemen aan de maatschappij? Hoe draagt de pride bij aan het verbeteren van deze situatie en wat verwacht je op dit gebied van mij als buitenstaander?
- Is pinkwashing in het algemeen en met betrekking tot Israël in het bijzonder echt een ding? Zo ja, waarom zou je je als voorvechter voor homorechten in hemelsnaam hierop richten? zijn er geen situaties te bedenken waar zoveel meer te bereiken is en vooral je hulp zoveel meer nodig is? Zijn de LGBT-issues in Iran, Rusland, Tetsjenie en zelfs het ‘vrije’ Amerika niet veel prangender?
- Zijn er (andere) voorbeelden waar pinkwashing (wel) een issue is? Er worden toch -zolang deze uiteraard geen afbreuk doen aan je mening over homo-gerelateerde onderwerpen- geen voorwaarden gesteld op politiek, religieus of welk ander gebied dan ook?
Laat ik afsluiten met een disclaimer. Hoewel het absoluut niet mijn intentie is om wie dan ook te beledigen, is het best mogelijk dat iemand die dit heeft gelezen om welke reden dan ook aanstoot neemt aan mijn overpeinzingen. Mocht dat zo zijn, wil ik bij deze mijn excuses aanbieden. Hopelijk kun je ermee leven dat dit een gevolg is van mijn onwetendheid en niets te maken heeft met de wil om wie dan ook te kwetsen. Ook is het goed mogelijk dat ik niet zozeer beledig maar de plank (volgens jou) volledig missla. Mocht jij die mening hebben, schroom dan niet om me dit duidelijk te maken en vooral uitleggen WAAROM ik er naast zit. Misschien is het wel de hoogste tijd dat ik als blanke, heteroseksuele buitenstaander op mijn privileges word gewezen en als jij dat wilt doen sta ik daar zeker voor open.
