Zoals bij elke religie is er altijd wel een groep mensen die doorschiet. Waarbij redelijkheid en ratio er vaak niet meer toe doet. Zo ook binnen de Islam.
Islamisme is het concept dat Islam, naast dat het een religie ook een politiek systeem is. Een alomvattende definitie voor islamisme is er niet. Feitelijk is het dan ook een verzamelnaam voor moslims die willen terugkeren naar de grondslagen van de religie. Islamisten pleiten voor een letterlijke interpretatie van de Koran en verbieden alles wat zij niet-islamitisch vinden of achten.
De moderne islamitische fundamentalistische bewegingen hebben hun oorsprong eind 19de eeuw. De Wahhabi-beweging, een Arabische fundamentalistische beweging die in de 18e eeuw begon, werd in de 19e en 20ste eeuw verspreid. Tijdens de Koude Oorlog lanceerde een aantal NAVO-regeringen, met in het bijzonder die van de VS en het Verenigd Koninkrijk, geheime en openbare operaties om fundamentalistische groepen in het Midden-Oosten en Zuid-Azië aan te moedigen en te versterken.
Deze groepen werden gezien als een muur tegen mogelijke uitbreiding door de Sovjet-Unie en als een middel om de groei van nationalistische bewegingen te voorkomen die ongunstig waren voor de belangen van de Westerse landen.
In de jaren zeventig waren de islamisten belangrijke bondgenoten geworden bij het ondersteunen van regeringen, zoals Egypte, die vriendelijk waren tegen de belangen van de Verenigde Staten. Eind jaren zeventig werden sommige fundamentalistische groepen echter militaristisch geworden, wat leidde tot bedreigingen en veranderingen in bestaande regimes. De omverwerping van de Shah in Iran en de opkomst van de Ayatollah Khomeini was een van de belangrijkste tekenen van deze verschuiving. Vervolgens veroorzaakte de fundamentalistische krachten in Algerije een burgeroorlog, een bijna burgeroorlog in Egypte en de val van de Sovjet-bezetting in Afghanistan. In veel gevallen werden de militaire vleugels van deze groepen ondersteund met geld en wapens door de VS en U.K.
Moslimcritici van het islamitische fundamentalisme trekken vaak een vergelijk tussen de moderne fundamentalistische bewegingen en de 7de eeuwse Khawarij. Vanuit hun hoofdzakelijk politieke positie ontwikkelden de Kharijieten extreme leerstellingen die hen onderscheiden van traditionele moslims. De Kharijieten waren vooral bekend om hun een radicale benadering van Takfir, een islamitische vorm van excommunicatie, waardoor zij andere moslims ongelovig en vogelvrij konden verklaren waardoor er geen ‘casus belli‘ meer noodzakelijk was om tegen hen ten strijde te trekken.
Definities variëren wat Islamisme is en hoe het afwijkt van islamitisch fundamentalisme. De term wordt misleidend gebruikt door degenen die doen voorstellen dat alle gewone moslims horen te geloven in de letterlijk goddelijke oorsprong en perfectie van de Koran. De Wahhabi-beweging en zijn financiering door Saoedi-Arabië is haast alleen verantwoordelijk voor de populariteit van hedendaagse islamisme.
Graham Fuller beschrijft islamisme als volgt, “het meest conservatieve element onder islamisten waarvan de ‘strengste vorm’ het Wahabisme is.”
Voor fundamentalisten is hun versie van de sharia het meest essentiële onderdeel van de Islam. Dat leidt tot een overweldigende nadruk op de jurisprudentie, die zij weer niet toepassen.
Professor Olivier Roy Neemt een soortgelijke lijn aan. De “neo-fundamentalisten“, in tegenstelling tot vroegere islamisten zijn dan ook nog eens veel harder in hun opvattingen. De in hun ogen corrupte invloed van de westerse cultuur zou kosten wat het kost vermeden moeten worden. Waarbij het gebruik van ‘stropdassen, lachen, westers vormen van begroeting, applaus’ wordt ontmoedigt maar niet verboden.
Bottomline: Er is de afgelopen 30 jaar meer dan $100 miljard, door 1 land alleen al, gestoken in het verspreiden van een extremistische stroming die als doelstelling wereldheerschappij in essentie heeft. Regeringen, waaronder de onze, doen hier tot op de dag van vandaag niets aan. Politici en prominenten roepen dan vooral op dat moslims zichzelf moeten uitspreken tegen geweld en extremisme terwijl zij het of direct of indirect steunen of toelaten. Er is naar mijn weten ook geen enkele steun voor moslims geweest die juist voorstander zijn voor democratie. Terwijl er ook nu door moslims voor wordt gevochten.
